Reactor نوشته: منفعت آن کارخانه دار منع اخلاقی دارد.
اما همه ی منفعت طلبان که با آلوده کردن محیط زیست یا فرضا حتی له کردن افراد به منفعت نمیرسند!
نکته سخنان مهربد همینجاست ! شما اگر مالی داشته باشید مادامی که آن را دارید بهره کش هستید ، بدهید به ما که برای به دست آوردنش هم هیچ تلاشی نکردیم تا آدم خوبی باشید !!!
این حرفیه که کمونیستها هم میزنند .
من خانه دارم ، آن را اجاره میدهم پس من بهره کش هستم !!!!!
تو خانه نداری ، کار هم نمیکنی ، انگل وار میچسبی به پولی که از طرف دولت بهت داده میشه و از زحمات جامعه هم مفت مفت میخوری ولی بهره کشی نمیکنی !!!!!!! خیلی هم آدم خوبی هستی چون هیچی از خودت نداری و وابسته به ما یا حتا مایملک ما هستی . (نمونه ی کره شمالی)
به عبارت ساده تر :
اگر رابطه شخص به شخص باشد میشود بهره کشی !!!
ولی اگر شخص به جامعه باشد نمیشود بهره کشی !!!
من منزلم را به تو اجاره میدهم پس بهره کشم ! عوضی ام باید توی سرم بزنند و اموالم را ازم بگیرند . تازه اگر به تو ندهم و برای خودم استفاده کنم باز هم باید بزنید توی سرم و مالم را ازم بگیرید چون منزل من = یک انسان (برده)
تو از مالیات من و میلیونها نفر دیگه استفاده میکنی برای آسودگی خودت ولی بهره کش نیستی ! فقط انگلی .
یزدان را هزار مرتبه شکر میگویم که آمریکا مثل شیر پرچم سرمایه داری را بالا نگاه داشته و امیدوارم هر چه زودتر مشکلات اقتصادی اش حل و فصل شود
sonixax نوشته: سرشت آدمی همان فرگشت آدمیست و فرگشت آدمی در تضاد 100% است با خوردن و خوابین و ریدن بی حد و حساب .
حتا اگر شما سگ داشته باشید باید ببرید روزی 2 کیلومتر بدوانیدش وگرنه میمیرد !!!
من هم سگ دارم هم گربه. بیشتر وقت ها هم در حیاط یا بازی میکنند یا *ون هم میگذارند. بعضی شب ها هم که با ماشین بیرون میرم گهگاهی این ها رو سوار ماشین میکنم شیشه رو میدم پایین هم یک بادی به کله شون بخوره هم یک دوری بزنند. بغیر از تعداد انگشت شمار سگم رو به پارک نزدیک خونه بردم.
تا الان هم نمرده. خوردن و خوابیدن رو به جفتک زدن ترجیح میده.
این جواب تجربی حرف شما بود.
سوال منطقی که من از شما دارم اینه که روزی 2 کیلومتر! دویدن یک سگ چطور به فرگشت این حیوان برمیگرده؟
sonixax نوشته: نکته سخنان مهربد همینجاست ! شما اگر مالی داشته باشید مادامی که آن را دارید بهره کش هستید ، بدهید به ما که برای به دست آوردنش هم هیچ تلاشی نکردیم تا آدم خوبی باشید !!!
این حرفیه که کمونیستها هم میزنند .
من خانه دارم ، آن را اجاره میدهم پس من بهره کش هستم !!!!!
تو خانه نداری ، کار هم نمیکنی ، انگل وار میچسبی به پولی که از طرف دولت بهت داده میشه و از زحمات جامعه هم مفت مفت میخوری ولی بهره کشی نمیکنی !!!!!!! خیلی هم آدم خوبی هستی چون هیچی از خودت نداری و وابسته به ما یا حتا مایملک ما هستی . (نمونه ی کره شمالی)
به عبارت ساده تر :
اگر رابطه شخص به شخص باشد میشود بهره کشی !!!
ولی اگر شخص به جامعه باشد نمیشود بهره کشی !!!
من منزلم را به تو اجاره میدهم پس بهره کشم ! عوضی ام باید توی سرم بزنند و اموالم را ازم بگیرند . تازه اگر به تو ندهم و برای خودم استفاده کنم باز هم باید بزنید توی سرم و مالم را ازم بگیرید چون منزل من = یک انسان (برده)
تو از مالیات من و میلیونها نفر دیگه استفاده میکنی برای آسودگی خودت ولی بهره کش نیستی ! فقط انگلی .
یزدان را هزار مرتبه شکر میگویم که آمریکا مثل شیر پرچم سرمایه داری را بالا نگاه داشته و امیدوارم هر چه زودتر مشکلات اقتصادی اش حل و فصل شود
بیشتر سرمایه دارن با استفاده از نیروی فکر و متفاوت فکر کردن با عوام و ریسک و خطر کردن, سرمایه دار شدند.
تجار و بازرگانان و سرمایه داران معمولا جذاب ترین انسان ها هستند.
عکس مفهومی که سعی میشه در تلوزیون و فیلم ها و سریال ها به مردم خورانده بشه.
دوستی با یک سرمایه دار موفق , دوستی شیرینیه. همه از مصاحبت با این افراد لذت میبرند. کسی که در دنیای واقعی موفق هست خصوصیات زیادی داره.
مثل شخصیت چند بعدی. هوش و تیزبینی بالا. روابط عمومی بالا. شجاعت. رک گویی. ذهن ریاضی قوی. نداشتن غرور. نداشتن حرص و طمع. مدیریت بحران. منطقی فکر کردن.اهداف بزرگ. سالم زندگی کردن.
متاسفانه در رسانه ها برای مثال همین ایران خودمون افراد سرمایه دار رو انسان هایی چاق و شکم گنده, تک بعدی و کلاه بردار و سیاست پیشه ای نشون میده که با زیر و رو کشیدن برای مردم و پدرسوخته بازی و نردبان کردن بقیه ی آدم ها پول در میارند.
کسی که فکر و کار رو , به خوابیدن و چرت زدن و تنبلی ترجیح میده حق داره که منافع بیشتری نسبت به بقیه داشته باشه و راحت تر زندگی کنه.
اگر کسی در زندگیش احساس کمبود مالی میکنه هیچ عیب و ایرادی نداره. اگر خواهان تغییره میتونه از مغزش استفاده کنه و پشتکار داشته باشه تا اون هم به اهداف مالی مدنظرش برسه. این راه برای همه بازه و در انحصار فرد و گروهی نیست.
اینکه عده ای از مردم بی هیچ دلیل منطقی از افراد پولدار ارث پدرشون رو طلبکار باشند نشان از ضعف ادراک و ضعف شخصیت و ذهن کوچکشون هست.
Reactor نوشته: بیشتر سرمایه دارن با استفاده از نیروی فکر و متفاوت فکر کردن با عوام و ریسک و خطر کردن, سرمایه دار شدند.
تجار و بازرگانان و سرمایه داران معمولا جذاب ترین انسان ها هستند.
عکس مفهومی که سعی میشه در تلوزیون و فیلم ها و سریال ها به مردم خورانده بشه.
دوستی با یک سرمایه دار موفق , دوستی شیرینیه. همه از مصاحبت با این افراد لذت میبرند. کسی که در دنیای واقعی موفق هست خصوصیات زیادی داره.
مثل شخصیت چند بعدی. هوش و تیزبینی بالا. روابط عمومی بالا. شجاعت. رک گویی. ذهن ریاضی قوی. نداشتن غرور. نداشتن حرص و طمع. مدیریت بحران. منطقی فکر کردن.اهداف بزرگ. سالم زندگی کردن.
متاسفانه در رسانه ها برای مثال همین ایران خودمون افراد سرمایه دار رو انسان هایی چاق و شکم گنده, تک بعدی و کلاه بردار و سیاست پیشه ای نشون میده که با زیر و رو کشیدن برای مردم و پدرسوخته بازی و نردبان کردن بقیه ی آدم ها پول در میارند.
کسی که فکر و کار رو , به خوابیدن و چرت زدن و تنبلی ترجیح میده حق داره که منافع بیشتری نسبت به بقیه داشته باشه و راحت تر زندگی کنه.
اگر کسی در زندگیش احساس کمبود مالی میکنه هیچ عیب و ایرادی نداره. اگر خواهان تغییره میتونه از مغزش استفاده کنه و پشتکار داشته باشه تا اون هم به اهداف مالی مدنظرش برسه. این راه برای همه بازه و در انحصار فرد و گروهی نیست.
اینکه عده ای از مردم بی هیچ دلیل منطقی از افراد پولدار ارث پدرشون رو طلبکار باشند نشان از ضعف ادراک و ضعف شخصیت و ذهن کوچکشون هست.
نه.
در همین بحران بانکی جهانی دیدیم که ریسک و زیان را از باژ (مالیات) مردم پرداختند
و سود را خودشان به جیب میزنند. این یک افسانه است که گویا سرمایه داران ریسک
میکنند و برای همین شایسته ی پول و درآمد بیشتر هستند، بساکه سرمایه داران در
میان خود در هماوردی هستند و همدیگر را ناکار میکنند و فرومیخورند. برای نمونه
برگر کینگ میخواهد مکدانلدز را بخورد و یا شما پیتزا فروشی که باز میکنید، ارزان تر
میفروشید که مشتری ان یکی را بدزدید و رنج آنهم بدوش کارگر بدبختی است که باید
ارزانتر برای شما کار کند .و کارگران آن یکی که یا باید ارزانتر خود را بفروشند یا بیکار و
"تنبل" شوند!
روشن است که کارگری که شباروز کار میکند، نمیتواند چنان شوخ و
سرزنده باشد که یک مفت خور که در بهمان هتل به هزینه ی کارگرانش ( که به دید
شما تنبل و بخور و بخواب هستند !)
لم داده و خوشی و سرگرمی دارد!
•
مزدك بامداد نوشته: نه.
در همین بحران بانکی جهانی دیدیم که ریسک و زیان را از باژ (مالیات) مردم پرداختند
و سود را خودشان به جیب میزنند. این یک افسانه است که گویا سرمایه داران ریسک
میکنند و برای همین شایسته ی پول و درآمد بیشتر هستند، بساکه سرمایه داران در
میان خود در هماوردی هستند و همدیگر را ناکار میکنند و فرومیخورند. برای نمونه
برگر کینگ میخواهد مکدانلدز را بخورد و یا شما پیتزا فروشی که باز میکنید، ارزان تر
میفروشید که مشتری ان یکی را بدزدید و رنج آنهم بدوش کارگر بدبختی است که باید
ارزانتر برای شما کار کند .و کارگران آن یکی که یا باید ارزانتر خود را بفروشند یا بیکار و
"تنبل" شوند! روشن است که کارگری که شباروز کار میکند، نمیتواند چنان شوخ و
سرزنده باشد که یک مفت خور که در بهمان هتل به هزینه ی کارگرانش ( که به دید
شما تنبل و بخور و بخواب هستند !) لم داده و خوشی و سرگرمی دارد!
خیر
1. در بحران اقتصادی بزرگترین ضررکنندگان شرکت ها و سرمایه داران هستند نه مردم عادی. نهایت ضرری که مردم عادی میکنند بیکار شدنشان هست که باز هم بخاطر نچرخیدن شرکت متبوعشان این اتفاق می افتد. با یک بحران اقتصادی اینچنینی بسیاری از سرمایه داران ورشکست میشوند و به چشم برهم زدنی تمام هست و نیست و زحمات یک عمرشان برباد میرود.
از معدود قِصِر در رفتگان بحران مالی اخیر بانک ها و صندوق های سرمایه گذاری طلا بودند. آنهم دلیلش ترس مردم از ریسک اقتصادی و خواباندن پولشان در بانک ها یا خرید و نگه داری شمش طلا بود که همین کار بخودی خود به پاییت آمدن ارزش پولی و گران شدن طلا و شعله ور شدن بحران اخیر دامن زد و گره ی بحران را کورتر کرد.
2.
2-1 نمیدانم در مورد کدام کشور صحبت میکنید که ادعا میکنید زیان بحران جهانی را مردم عادی از مالیاتشان داده اند.
براتون مثالی میزنم:
بانک مرکزی آمریکا برای مبارزه با بحران اقتصادی آمریکا, طرح انبساط پولی آمریکا موسوم به QE3 رو راه انداخت که بنا به این طرح بانک مرکزی موظفه که هر ماه 84 میلیارد دلار اسکناس چاپ کنه و به اقتصاد تزریق کنه.
میبینید که هزینه ای از مالیات برای حل بحران اقتصادی در آمریکا پرداخت نشده و سیستم اقتصادی مستقیما خودش داره هزینه اش رو پرداخت میکنه و اصلا عایدی مالیاتی ارتباطی به حل مشکلات اقتصادی نداره و همه جا بانک مرکزی هست که باید مشکلات اقتصادی کشور رو با وضع استراتژی های خودش حل و فصل کنه.
2-2 سیستم مالیاتی در همه جای دنیا جزو دقیق ترین و باحساب و کتاب ترین سیستم هاست چون دولت هیچوقت دوست نداره که سرش کلاه بره. هر فردی میتونه کوچکترین فاکتور مالیاتی اش رو هم ردیابی کنه که از کدام حساب به کدام حساب ریخته شده.
مالیاتی که از مردم گرفته میشه خیلی زیاده ولی زیاد تر از اون هزینه ای هست که دولت ها برای مواجهه با بحران های اقتصادی باید بپردازند.
فرض کنید که مثلا دولت آمریکا مالیات اخذ شده یکسال اخیر مردم رو برای مبارزه با بحران اقتصادی هزینه کنه. پس 1. در سال آینده مردم بدلیل نبودن بودجه ی خدماتی, اُفت شدید خدمات اجتماعی رو بصورت کاملا ملموس شاهد خواهند بود 2. به دلیل دقیق بودن سیستم مالیلتی میشه خیلی راحت, هزینه شدن پول مالیات مردم در محلی دیگر را ردیابی کرد و دولت و حکومت رو به جرم دزدی محاکمه کرد.
Reactor نوشته: خیر
1. در بحران اقتصادی بزرگترین ضررکنندگان شرکت ها و سرمایه داران هستند نه مردم عادی. نهایت ضرری که مردم عادی میکنند بیکار شدنشان هست که باز هم بخاطر نچرخیدن شرکت متبوعشان این اتفاق می افتد. با یک بحران اقتصادی اینچنینی بسیاری از سرمایه داران ورشکست میشوند و به چشم برهم زدنی تمام هست و نیست و زحمات یک عمرشان برباد میرود.
از معدود قِصِر در رفتگان بحران مالی اخیر بانک ها و صندوق های سرمایه گذاری طلا بودند. آنهم دلیلش ترس مردم از ریسک اقتصادی و خواباندن پولشان در بانک ها یا خرید و نگه داری شمش طلا بود که همین کار بخودی خود به پاییت آمدن ارزش پولی و گران شدن طلا و شعله ور شدن بحران اخیر دامن زد و گره ی بحران را کورتر کرد.
2.
2-1 نمیدانم در مورد کدام کشور صحبت میکنید که ادعا میکنید زیان بحران جهانی را مردم عادی از مالیاتشان داده اند.
براتون مثالی میزنم:
بانک مرکزی آمریکا برای مبارزه با بحران اقتصادی آمریکا, طرح انبساط پولی آمریکا موسوم به QE3 رو راه انداخت که بنا به این طرح بانک مرکزی موظفه که هر ماه 84 میلیارد دلار اسکناس چاپ کنه و به اقتصاد تزریق کنه.
میبینید که هزینه ای از مالیات برای حل بحران اقتصادی در آمریکا پرداخت نشده و سیستم اقتصادی مستقیما خودش داره هزینه اش رو پرداخت میکنه و اصلا عایدی مالیاتی ارتباطی به حل مشکلات اقتصادی نداره و همه جا بانک مرکزی هست که باید مشکلات اقتصادی کشور رو با وضع استراتژی های خودش حل و فصل کنه.
2-2 سیستم مالیاتی در همه جای دنیا جزو دقیق ترین و باحساب و کتاب ترین سیستم هاست چون دولت هیچوقت دوست نداره که سرش کلاه بره. هر فردی میتونه کوچکترین فاکتور مالیاتی اش رو هم ردیابی کنه که از کدام حساب به کدام حساب ریخته شده.
مالیاتی که از مردم گرفته میشه خیلی زیاده ولی زیاد تر از اون هزینه ای هست که دولت ها برای مواجهه با بحران های اقتصادی باید بپردازند.
فرض کنید که مثلا دولت آمریکا مالیات اخذ شده یکسال اخیر مردم رو برای مبارزه با بحران اقتصادی هزینه کنه. پس 1. در سال آینده مردم بدلیل نبودن بودجه ی خدماتی, اُفت شدید خدمات اجتماعی رو بصورت کاملا ملموس شاهد خواهند بود 2. به دلیل دقیق بودن سیستم مالیلتی میشه خیلی راحت, هزینه شدن پول مالیات مردم در محلی دیگر را ردیابی کرد و دولت و حکومت رو به جرم دزدی محاکمه کرد.
به همه اینها اضافه کنید که مالیات بر خرید را میشود پس گرفت ! + این همه هزینه ساخت و ساز شهر و خدمات اجتماعی و ... خرجش از کجا می آید ؟! از همین مالیات بر درآمد .
مزدك بامداد نوشته: نمیتواند چنان شوخ و
سرزنده باشد که یک مفت خور که در بهمان هتل به هزینه ی کارگرانش ( که به دید
شما تنبل و بخور و بخواب هستند !) لم داده و خوشی و سرگرمی دارد!
مزدک گرامی شخص سرمایه دار که شکم مادرش سرمایه دار بیرون نیامده ! او هم روزی مثل خَر کار میکرده تا سرمایه ای جمع کرده و اکنون دارد آسایش دوران سختیش را تجربه میکند !
چندی پیش شبکه من و تو یک زوج رو نشون میداد که یک جزیره خصوصی را هتل کرده بودند و اجاره اقامت درش شبی 30 هزار دلار بود !
طرف وقتی که تصمیم میگیره جزیره رو بخریه به زور پول بنزین ماشینش رو میداده ! خلاصه داستان اینکه هم میاره ، به سختی کار میکنه مبلغی معادل 60 هزار یوروی امروز جمع میکنه و یک جزیره بایر رو میخره و به مدت 20 سال شروع میکنه خودش با دست خودش بخش بخش اونجا رو میسازه . خوب الان که اجاره میده شبی 30 هزار دلار نوش جونش . دلیلی نداره من این آدم رو یک مفت خور بهره کش ببینم اتفاقن خیلی هم آدم سخت کوشی هستش که امروزه به اینجا رسیده و حاضر نیست جزیره اش رو به مبلغ 200 میلیون بفروشه .
نمونه دیگر دوست خود من ، یک نفر آدم است کارگر هم ندارد - 8 سال است که دارد خودش با دست خودش خانه اش را میسازد ، صبح ساعت 10 میرود سر کار (فرش فروشی) تا ساعت 6 تک و تنها کار میکند (قطعن میدانید که کار فرش فروشی چه قدر سخت است) بعد از آن میرود خانه یک ساعتی استراحت میکند و از ساعت 8 تا هر وقتی که بتونه روی خانه اش کار میکنه .
فراریش رو هم سوار میشه ، سرمایه دار هم هست . پس فردا هم بخواد خانه اش رو به کسی اجاره بده از کسی بهره کشی نکرده ! ماحصل زحماتش رو داره پس میگیره .
چند نفر از همین کارگران زحمت کش که هیچی از خودشون ندارند حاضرند این طوری کار کنند ؟! طرف ده ثانیه از وقت استراحتش کم میشه داد و قالش میره هوا و بعدش هم که میره خونه میگیره میخوابه تا فرداش !!!!!
معلومه چنین آدمی چیزی هم نباید داشته باشه . یک فرقی باید بیم سخت کوشان واقعی و کسانی که ادای سخت کوشی رو در میارند و به روش فمینیستی فقط جیغ داد میکنند که ما کار میکنیم و زحمت میکشیم باشد دیگر ؟!
sonixax نوشته: مزدک گرامی شخص سرمایه دار که شکم مادرش سرمایه دار بیرون نیامده ! او هم روزی مثل خَر کار میکرده تا سرمایه ای جمع کرده و اکنون دارد آسایش دوران سختیش را تجربه میکند !
هیچکس نمیتواند با مانند خر کارکردن، و بی بهره کشی از دیگران ، میلیونها گردآورد
و "سرمایه دار" بشود. سرمایه تنها ز راه بهره‌کشی از دیگران پدید میاید. در سامانه ی
سرمایه داری که هنوز شکافی در بازار باشد، کسانی میتوانند برای پر کردن این شکاف
با هم همپیشی نمایند ولی نه با کار و کوشش، بساکه کارآمدی انان در بهره کشی ،
روشن میکند که کدام برنده هستند. برای نمونه همین زبانزد آمریکایی که میگوید:
"از بشقاب شور تا میلیونر". همه ی بشقاب شور هایی که نخواسته و یا نتوانسته
"زرنگ" باشند و دیگران را بزیر چرخ بهره کشی بیندازند، همچنان بشقاب شور مانده اند.
از این گذشته، بیشتر دارایی سرمایه دارن هم برمانده از نیاکان آنهاست، مانند راکفلر ها
و روتشیلد ها و خودشان برای ان هیچ رنجی جز زاده شدن ازشکم مادرشان نکشیده اند!
•
پارسیگر
مزدك بامداد نوشته: . سرمایه تنها ز راه بهره‌کشی از دیگران پدید میاید.
پس یعنی منی که روزی 14 ساعت کار کردم و پس انداز کردم سرمایه برای خودم جمع کرده ام از دیگران بهره کشی کرده ام به طور مثال !!!!!
پ.ن : من هرگز کارگر نداشته ام ، خودم بودم و خودم .
مزدك بامداد نوشته: روشن میکند که کدام برنده هستند. برای نمونه همین زبانزد[3] آمریکایی که میگوید:
"از بشقاب شور تا میلیونر". همه ی بشقاب شور هایی که نخواسته و یا نتوانسته
"زرنگ" باشند و دیگران را بزیر چرخ بهره کشی بیندازند، همچنان بشقاب شور مانده اند.
از این گذشته، بیشتر دارایی سرمایه دارن هم برمانده از نیاکان آنهاست، مانند راکفلر ها
و روتشیلد ها و خودشان برای ان هیچ رنجی جز زاده شدن ازشکم مادرشان نکشیده اند!
تمام بشقاب شورها اگر قرار بود به قدری هوشمند و سخت کوش باشند که از بشقاب شوری به میلیونری برسند امروزه دیگر بشقاب شوری در دنیا باقی نمیماند گرامی .
همچنین شمار کسانی که مادرزاد در خانواده ای ثروتمند به دنیا می آیند بسیار کم است و اینها نمونه آماری خوبی نیستند هرچند که همانها هم پدران و مادرانشان با سخت کوشی به ثروتی رسیده اند و اکنون فرزندانشان از زحمت والدینشان بهره مند میشوند .
اتفاقن کسانی که خودساخته هستند انگل وار به جان جامعه نیوفتاده اند و از مالیات سایرین روزی نمیگذرانند و به عکس کمک به اشتغال سایرین هم میکنند افرادی ستودنی هستند نه بهره کش و مفت خور و ...
مفت خور از نظر من کسیست که در سلامت کامل در خانه سوسیالی مینشیند و از پول مالیات که آنهایی که کار میکنند میگیرد و زندگی میگذراند .
