undead_knight نوشته: البته تکنولوژی در جاگاه یک سیستم ناهشیار(حداقل مشابه وضعیت فعلی) "خواسته" نداره ولی از دید تاثیرگذاری گروهی/شرکتی/کشوری که اعضای قدرتمند تری داشته باشه(مهندسی ژنتیک شده/سایبورگ) طبیعتا طبق قاعده کارایی بر دیگران پیروز میشه. حالا اینکه مسیر تکنولوژی به سمت این بره که انسان ها دیگه قدرت کنترل نداشته باشند و صرفا تحت کنترل یک مغز مرکزی باشند محتمل و ممکن هست ولی تنها گزینه نیست.
١- سخن اینجا نه درباره‌یِ کنترل شدن مرکزی, بساکه درباره‌یِ "از دست رفتن آزادی و کنترل
روی سرنوشت خویشتن"¹ بوده است; کنترل مرکزی تنها زیرگردآیه‌یِ این سخن به شمار رود.
٢- پیشبینی جنس و گونه دارد. برای نمونه پیشبینی اینکه
چه کسی در بختآزمایی صد میلیونه
میبـَرد اندکی بالاتر از صفر [درصد], ولی پیشبینی اینکه
یک کسی در بختآزمایی برنده
خواهد شد, اندکی پایینتر از صد میباشد. پیشبینی‌های آورده در دسته‌یِ دوم جای دارند.
undead_knight نوشته: یکی از اشتباهات بزرگی که مرتکب شدی این هست که فکر میکنی علاقه به تکنولوژی ناشی از "وعده هاش" هست و دستاوردهای فعلیش برای مردم راضی کننده نیست.
در صورتی که کشش به سمت تکنولوژی نه به خاطر دستاوردهای ملموس و حاضری هست که برای مردم به ارمغان آورده و به این خاطر نسبت بهش اطمینان دارند.
در واقع اگر مردم رو امروزه از تکنولوژی فعلی محروم کنی و بهشون وعده بدی در آینده ای نامشخص به نامیرایی و قدرت های فرانسانی دست پیدا میکنند، اون وقت اکثریت مخالف تکنولوژی خواهند شد(استیصال و خشم مردم از نارسایی های تکنولوژیک مثل خاموشی های موقت،یا اختلال در اینترنت و... نمونه هایی از این هستند که دستاوردهای فعلی خیلی مهمتر از وعده ها
هستند)
اشتباهی رخ نداده است. این سخن که "بلوف‌هایِ تکنولوژی" مایه‌یِ چشمپوشی از
کوهی از مشکلات و بدبختی‌ها برای بسیاری میشود, این معنی را نه ضمنی و نه
صریح نمیدهد که در نبود بلوف‌های تکنولوژی, همگان از تکنولوژی بیزار خواهند بود.
در واقع, بارها در گفتمان تکنولوژی به این سخن اشاره شده است که شرایط [در ظاهر امر] آن
اندازه‌ها هم بد نیستند و فشار آنچنان سنگینی هم به مردم (کسانی که اینجا مخاطب باشند) امروزه نمیاید².
در دست دیگر اینکه نمونه‌وار "آب گرم" یک چیز خواستنی‌ست سخنی
خودآشکاره است و نیازی به بازگویی دوباره و دوباره‌یِ آن نمیرود:
روشنه که اینها, این دستآوردهای تکنولوژیک بسیار خواستنی و خوب‌اند, آنچه ولی اینجا بسا مهمتر است:
[INDENT]
١- هر بخش خواستنی سیستم با خود بخش‌های ناگسستنی و ناخواستنی‌ای نیز به همراه دارد.
٢- گام‌های خُرد و در خود خواستنی, میتوانند به برآیند‌هایِ بزرگ ولی بسیار ناخواستنی بیانجامند¹:
[INDENT]
ب.ن. با بهکرد و فرآوری خورد و خوراک بیشتر و گستراندن شهرنشینی و راهکشی و راهسازی و ..., هر یک خوب و در جای خود خواستنی, ولی با برآیند افزایش جمعیت و افزایش آلودگی و از میان رفتن زیستبوم طبیعی و پیامد‌هایِ همانند.
[/INDENT]
[/indent]
undead_knight نوشته: +هراس از مرگ طبیعی هست،بعد مگر نمونه آماری از گذشته داری که با امروزه مقایسه میکنی؟!
همسنجی جهانبینی در تیره‌های نخستینی: [
attachment=4272]
¹
128. While technological progress AS A WHOLE continually narrows our sphere of freedom, each new technical advance CONSIDERED BY ITSELF appears to be desirable. Electricity, indoor plumbing, rapid long-distance communications ... how could one argue against any of these things, or against any other of the innumerable technical advances that have made modern society? It would have been absurd to resist the introduction of the telephone, for example. It offered many advantages and no disadvantages. Yet, as we explained in paragraphs 59-76, all these technical advances taken together have created a world in which the average man’s fate is no longer in his own hands or in the hands of his neighbors and friends, but in those of politicians, corporation executives and remote, anonymous technicians and bureaucrats whom he as an individual has no power to influence. [21] The same process will continue in the future. Take genetic engineering, for example. Few people will resist the introduction of a genetic technique that eliminates a hereditary disease. It does no apparent harm and prevents much suffering. Yet a large number of genetic improvements taken together will make the human being into an engineered product rather than a free creation of chance (or of God, or whatever, depending on your religious beliefs).
²
در حقیقت, اینکه امروزه بسیاری از زندگی خود همراه با گونه‌ای کرختی خوشنودند, بخشی از گفتمان بوده است.
امروز کم نیستند کسانیکه تک تک ثانیه‌هایِ زندگی را با همه گونه کنش, از سرگرمی با گوشی و تلفن و اینترنت
گرفته تا پرداختن به کار و درس و ... پُرز میکنند و زمانی برای اندیشیدن جدی به مشکلات و آینده‌یِ پیش رو, نمیگذارند.
