Anarchy نوشته: انقدر این داستان ظلم کردن مورد به مورد فرق داره ، که من واقعا نمیتونم یه حکم کلی بدم. گاهی مرد به زن ظلم کرده ، گاهی هم بر عکس...
فقط یک نکته ای هست ، کشور ما در دوران گذار هست. زن ها هم اگر خواستار حق بیشتری هستن ، باید مسوولیت بیشتری هم بپذیرن !! نمیشه که هم از آخور بخورن هم از توبره...
نمیشه هم حق اشتغال و تحصیل و مسافرت و ... بخوان موقع ازدواج هم مثلا مهریه !!
نمیشه فرصت شغلی مساوی با پسر ها بخوان اما مثلا نرن سربازی !!
یک مقداری تناقض در رفتار ها و خواسته های دخترا من میبینم که نیمه سنتی نیمه مدرن عمل میکنن و هر جایی چیزی که به نفعشون هست رو برمیدارن !!
یکسری مسائل مثل سربازی و یا قوانینی که حکومت برای مرد ها و زنها تعیین میکنه واقعا تقصیر هیچ یک از دو جنس نیست یک مسئله ی کاملا جدا از بحث های فرهنگی و عرفی هست که تو یک جامعه ممکنه پیش بیاد.
مثل اینکه منهم بگم مسئله ی حجاب این حقو به من میتونه بده که مردها رو مقصر بدونم در حالیکه میدونیم حجاب به هیچ وجه تقصیر مردها نیست و اتفاقا مشکلی هست که باید به دست خود زنها حل بشه.
من نمیخوام تکرار مکررات بکنم و حرفهایی که تو این مدت با مسکولیست های اینجا زده شده رو باز بگم اما یک مسئله ای که وجود داره اینه که اکثر حمله هایی که تو این انجمن میشه در مورد زنهای جامعه ی من صدق نمیکنه.
اونهم با توجه به اینکه اینجا یک فروم فارسیه و چیزی به نام فمینیست هیچ وقت در ایران نمود نداشته که بخوایم به خاطرش زنهایی که مشکلات پیچیده ای دارن رو با همون چوبی برونیم که زنان مرفه و خوش اقبال غرب!
چه به زنای خانه دار قدیمی نگاه میکنم و چه به دختران هم نسل خودم میبینم که زن ایرانی همیشه سعی داشته به نوعی خودش رو نشون بده و وارد کارزار کنه ولی مورد بی توجهی و بی مهری قرار گرفته.
خوب وقتی خودم رو جای مردها میگذارم تا حد زیادی بهشون حق میدم و میتونم درکشون کنم و یادم هم نمیاد هیچ کدوم از خانم های این انجمن جایی قوانین مزخرف اسلامی و حکومتی و حتی اجتماعی ای رو که برای یک مرد ایرانی وضع شده رو تایید کنن .کجا و چه کسی گفته که در شان یک انسانه که نفقه بگیره!شیر بها بگیره و یا مهریه براش تعیین بشه؟
ولی این مشکل وجود داره که یک زن اگر بخواد این اینها رو کنار بگذاره چه پشتوانه ای داره؟
من از زمانی که خودم رو شناختم وارد بازار کار شدم ولی نسبت به پسر های هم سن و سال خودم عقب تر هستم.
پسر های هم سن و سال من الان تونستن یک خانواده تشکیل بدن,کاری دست و پا کنن و خونه و ماشین خیلی از وسایل رفاهی خودشون رو تهیه کنن.در حالیکه من (نوعی) با وقت گذاشتن تقریبا دو برابر و انرژی چند برابر و با تخصص و شایستگی نسبی بالاتری تنها تونستم به درصد خیلی کمتری از این موارد برسم.
شاید اینجا قانون و این مسائل رو مقصر بدونین ولی واقعا مشکلاتی که یک زن تو قبول مسئولیت های اجتماعی متحمل میشه چیزی وحشتناک تر و سخت تر از اونه که یک مرد متحمل میشه.از این رو هست که من زنهای قابل ,باهوش و متخصص زیادی رو میشناسم که نتونستن تاب این شرایط رو بیارن و یا ازدوج کردن و یا به مشاغلی روی آوردن که جامعه از قبل براشون تعیین کرده.
انکار این مسائل تنها به خاطر مخالفت کردن با فمینیسم وجود نداشته یک توهین و ظلم بزرگ به جامعه زنهاست.
من زن نظافتچی,آبدارچی,مرده شور,حمال,بنا!,راننده, کارگر,کشاورز,و...خیلی دیدم که نه از حقوقشون چیزی میدونن و نه خیلی از این رویا بافی هایی که زنهای خوش نشین غرب دارن رو تو ذهنشون میتونن بیارن!
حتی بین به کارگر های زن یقه سفید هم همینطور.رویای داشتن یک کارگاه تولیدی,کارخونه,زمین کشاورزی,بنگاه معاملاتی و.... یک رویای احقانه و نشدنیه.نه به خاطر اینکه اونها به حد کافی باهوش و توانا نیستن بلکه به خاطر اینه که به این حد جدی گرفته نمیشن و ایده هاشون با ریشخند مواجه میشه.چه از طرف دولت و چه از طرف جامعه.
با این شرایط کلی ای که گفتم من به عنوان یک زن نیاز دارم اول مردها شرایطم رو درک کنن و با یک دید متفاوت و باز با من زن برخورد کنن و بعد ازم انتظار خلاقیت داشته باشن.
من نمیتونم هم با سنتها بجنگم هم با زنیتم و هم با قانون و هم با انتظاراتی که از یک انسان میره!
برای اینکه از یکبار زندگی ای که میتونم داشته باشم هم استفاده کنم و هم استفاده برسونم نیاز هست که شرایط کمی تغییر کنه.