سفسته ای که در این فرتور بکار برده شده که بیخدایان را نادان نمایش دهد، چیست؟
[ATTACH=CONFIG]3098[/ATTACH]
Russell نوشته: False analogy
و
[URL="http://www.fallacyfiles.org/wanalogy.html"]
Appeal to Ignorance[/URL]
و البته
Straw man
یک کم بیشتر میشکافتید هم بد نبود!
•
مزدك بامداد نوشته: یک کم بیشتر میشکافتید هم بد نبود!
پهلوان پنبه اش آنجاست که طلب خداناباوران از شواهد تجربی را با "دیدن" یکی گرفته، توسل به نادانیش آنجاست که در داستان خیالی فلسفه ورزی جنین در شکم مادر، از نبود قوای لازم برای برسی ادعای خداناباوران میخواهد نتیجه بگیرد که نقیض آن صحیح است؛ و کلا قیاس نادرست است چرا که جهانی در شکم مادر برای جنین نداریم و در واقع همین جهان است فقطه تجربه ی حسی و شرایط محیطی بسیار متفاوت است و جنین برای مثال در صورت داشتن آگاهی لازم میتواند محدودیت مکانی رحم را نشان دهد در حالی که این "بعد دیگر" از بیخ و بنیان مادی نیست.
folaani نوشته: حضرت محمد (ص)، که مسلمانان مذهبی معتقدند به اینکه: اگر ایشان نبود خداوند کائنات را خلق نمیکرد،
find the irrational point!
مزدك بامداد نوشته: find the irrational point!
مصادره به مطلوب:
«اگر محمد نبودند خدا کائنات را خلق نمیکرد» مصادره به مطلوب است؛ فارغ از گزاره‌ی شرطی که ظاهرا آن را ناسفسطه می‌کند، خدا(کدام خدا؟) و رابطه‌اش با محمد و ربط هر دوی اینها با آفرینش (کدام آفرینش؟)کائنات، همگی مصادره به مطلوب هستند.
سفسطه‌ی truth by authority: یا توسل به مرجعیت نامربوط
Dariush نوشته: مصادره به مطلوب:
«اگر محمد نبودند خدا کائنات را خلق نمیکرد» مصادره به مطلوب است؛ فارغ از گزاره‌ی شرطی که ظاهرا آن را ناسفسطه می‌کند، خدا(کدام خدا؟) و رابطه‌اش با محمد و ربط هر دوی اینها با آفرینش (کدام آفرینش؟)کائنات، همگی مصادره به مطلوب هستند.
سفسطه‌ی truth by authority: یا توسل به مرجعیت نامربوط
درست است ولی هتّا با نگر درون-دینی هم کاستی فرنودین و ستیز درونی در اینجا هست؟. اگر هست، کدام؟
مزدك بامداد نوشته: درست است ولی هتّا با نگر درون-دینی هم کاستی فرنودین و ستیز درونی در اینجا هست؟. اگر هست، کدام؟
چرخ میزند!
Circular reasoning - WiKi
اگر محمد نبود, خدا جهان را نمیآفرید:
هنگامیکه اگر خدا جهان را نمیآفرید, پس محمد هم نمیبود!
بودن محمد وابسته به آفرینش خداست و آفرینش خدا وابسته به بودن محمد.
+ ویرایش +
چکیده: به گمانم در نگاه درون-دینی این "شایندی" که اندیشه‌یِ خدا میتوانسته به محمد نرسد در ستیز با هروسپ‌دانایی وی پیش‌میرود.
مانند این میماند که من بخواهم داستانی بنویسم که همه‌یِ آن پیرامون یک کس ویژه‌ای
به نام محمد باشد. اگر من نتوانم به محمد بیاندیشم, پس داستانی هم نوشته نشده و من هم نویسنده
نخواهم شد; اگر من بتوانم به محمد بیاندیشم, پس داستانی هم نوشته شده و محمدی هم در آن خواهد بود و من هم نویسنده خواهم شد.
من داستان را مینویسم:
توان نوشتن من وابسته به این بوده که بتوانم به کسی بنام محمد بیاندیشم —> اندیشه‌یِ من میتوانسته به محمد نرسد —> اندیشه‌یِ من بیمرز نیست و پس من نویسنده‌یِ هروسپ‌دانا نیستم.
پارسیگر
مزدك بامداد نوشته: درست است ولی هتّا با نگر درون-دینی هم کاستی فرنودین و ستیز درونی در اینجا هست؟. اگر هست، کدام؟
بله؛
اگر از منظر درون دینی بنگریم، نادرستی‌اش در این است که اساسا چنین اعتقادی در میان مسلمانان(جز مسلمانان شیعه) نیست! سفسطه‌ی ردگم کنی( یا استفاده از واژگان و تعاریف مبهم) است چرا که اساسا چیزی به نام مسلمان مذهبی قابل ردگیری نیست.
آماده‌سازی زمینه برای سفسطه‌ی اسکاتلندی حقیقی نیز هست
چرا که اگر در همین گام بگوییم مسلمانان که چنین اعتقادی ندارند، خواهد گفت که هر مسلمانی منظورم نبود، مسلمان مذهبی را می‌گفتم.
از همه مهمتر اما مسلمان مذهبی است. مسلمان مذهبی دیگر چه صیغه‌ایست؟ مسلمان غیرمذهبی هم مگر داریم؟ این هم سفسطه‌ی مهمل‌گویی‌ست! مسلمان مذهبی عبارتی‌ست شبیه به شکر شیرین، نور روشن، آواره‌ی بی‌خانمان، دین مذهبی، انسان دوپا، مثلث سه‌ضلعی و...