کوشا نوشته: آن وقت آن چند سگ اولیه که به دریا رفته اند و به طور طبیعی حداقل میلیونها سال زمان نیاز داشته اند که شش آنها تبدیل به آبشش شود، توله های خود را در کجا به دنیا آورده و بزرگ کرده اند؟

روندهای فرگشتیگ همواره «پیوسته» هستند, برای اینکه آبزیان بتوانند به خشکی بیایند, بایستی روندی را در ذهن اتان بیانگارید که آبزی میتواند
"آهسته" و "پیوسته" در آن از آب به خشکی بخزد. برای نمونه این زاب فرگشتیگ که آبزی بتواند هتّا برای یک دَمک بیرون از آب زنده بماند سودمندی آشکار دارد,
اکنون جهش‌های ژنتیک که در دنباله‌‌یِ این جهش آغازین و ساده رخ‌میدهند همینجور سودمند
خواهند بود, آبزی‌ای که میتواند ١٠ دَمک بیرون از آب فرازیود بخت فرازیست باز بیشتری دارد و همینجور به بالا.

با برونیابیِ این روند میتوانید در ذهن اتان کم کم فرایند پیدایش شُش در کنار آبشُش را در آبزی ببینید: آبزیانی که هم در خشکی دَم می‌کشند, هم در آب.
هر گونه ساز و ابزار ولی برای جانور هزینه‌بردار و نیازمند نگهداری پیوسته و گسارش بنمایه‌هایِ ارزشمند است, از همینرو در درازای زمان این ماهیان و
«رانده‌شدگان» نخستینیِ که دو شُش داشته‌اند با سازواری بیشتر به زیستبوم نو اشان, آبشش‌های اکنون بیکار اشان کم کم فرورفته و "وافرگشته" است:


پارسیگر