کوشا نوشته: مشکل این جاست که همه انسانهای امروز تقریبا در یک رنج و نمونه هستند در حالیکه باید میلیاردها میلیارد نوع انسان با درجه فرگشت متفاوت داشته باشیم که براحتی قابل تمایز از یکدیگر باشند و به قول مهربد حاصل آمیزش مثلا دو نوع از آنها یابو و یا استر باشد.

جز این هم نیست, ولی چون توان زادآوری یک زاب بسیار مهند در فرگشت به شمار میرود,
دگرسانی‌های بسیار بزرگتر هم گاه مایه‌یِ از کار افتادن آن نمیشوند, چنانکه دیدیم خَر و اسپ هم هنوز میتوانند جفت‌گیری کنند.

در هومنی هم ما نژاد‌های گوناگون داریم و میبینیم دگرسانی‌هایِ کم و بیش فراوانی هم میان آنهاست, از رنگ پوست گرفته تا استخوان‌بندی و چهره و
مو و ..., ولی هنوز توان زادآوری و همسری میان اشان بجا مانده و با دهکده شدن جهان و همسری‌هایِ میان‌نژادین, بسوی همگِنی بیشتر نیز داریم پیش میرویم.

همچنین شما هنوز نگرفتید که سامه‌هایِ آغازین که مایه‌یِ پیدایش زندگی بودند را دیگر امروز نداریم,
بساکه ٥ میلیارد سال پیش داشتیم و پایانید, پس گرایندی دیدن فرگشت بیجان —> جاندار امروز ٠ است.

پارسیگر