[Ouroboros]

باید دقت کرد که "ذهن" یک واژه توصیفی هست،ذهن یک چیز "مادی"(و البته نه ماورایی!) نیست که بعد و حجم داشته باشه و بنابراین نمیتونه ابعاد مخفی یا عمیق و... داشته باشه.ذهن واژه ای برای جمع خودآگاهی،احساس،اندیشیدن،ب ه خاطر آوردن و... هست و هر چیزی جز خودآگاهی در تعامل مستقیم با خودآگاهی هست.
اگر شما "متوجه" یک سری فرایند توی مغزتون نمیشید(به اصطلاح شواهدی که طرفداران ناخوداگاه برای اثباتش دارند،مثلا با اسکن مغز) به این معنا نیست که چیزی در مغز شما هست که بدون اینکه انسان "متوجه" باشه رفتارش رو کنترل میکنه!

توی همین نمونه آیا شخص "آگاه" نیست که چی داره میشنوه؟!مشخصه که هست،چون اگر ازش بپرسی بهت میتونه بگه چی بهش گفتی،اگر ازش بپرسی میتونه بگه جمله دستوری بود یا نه،چون آگاهه که داری چیزی رو میشنوه و اینکه دقیقا حرف رو "فهمیده" که دستور رو انجام داده.
چطور چیزی که اینقد "آگاهانه" هست روی ناخوداگاه فرضی اثر میزاره؟!
البته من حدس میزنم گیر کار اینجاست که چون در ذهن شخص این اندیشه که"اوه من دارم دستور میگیرم" شکل نمیگیره،پس داره ناخوداگاه تاثیر میگیره.
در واقع ما خیلی وقت ها به کاری "فکر" نمیکنیم چون اون کار از دید ما بی اهمیت یا پیش پاافتادست،موقع خوردن غذا به این فکر نمیکنیم که"اوه من دارم غذا میخورم"و این دلیلی نمیشه که غذا خوردن من تحت تاثیر چیزی "خارج از آگاهی" من هست.

چه حوصله‌ای دارید! این واقعیت ماجراست: ۹۰٪ آنچه در بازی جواب می‌دهد را ما نمی‌دانیم که چرا و چطور جواب می‌دهد. مقداری سندیت از روانشناسی فرگشتیک آمده، کمی سندیت از زولوژی، کمی از روانشناسی.. ولی واقعیت این است که بازیکن مکانیزم عمل‌کرد «جادوی» خود را نمی‌داند و اساساً لازم هم ندارد که ذهن خود را با این پرسشگری‌های کذایی درگیر بکند، شما یک تکنیک می‌آموزید، آنرا به دفعات مورد استفاده قرار می‌دهید، اگر «جواب» داد آنرا دوباره استفاده می‌کنید و اگرنه آنرا کنار می‌گذارید. در توضیح اینکه چرا «نگ» کار می‌کند ما می‌توانیم سالها گمانه‌زنی بکنیم، سوال اصلی اینست که چه فایده‌ای خواهد داشت این گمانه‌زنی‌ها وقتی آن بیرون دختری نشسته در انتظار نگ خوردن؟

جواب: هیچ!