اینکه انسان بدون تکنولوژی "آزادتر" از وقتی هست که تکنولوژی داره، توهم هست. بله ممکن هست روزی برسه که انسان توسط تکنولوژی کاملا نابود بشه، یا به اسارت تکنولوژی در بیاد ولی آیا انسان در وضع "طبیعی" آزادتر هست؟!
انسان در وضع طبیعی فاقد ابزارهایی کارا در مواجه با طبیعت هست، اگر اتفاقی در طبیعت بیافته که پتانسیل منقرض کردن یا نابودی بخش اعظم انسان ها رو داشته باشه نمیتونیم بدون تکنولوژی باهاش مقابله کنیم، وابستگی و کنترل شدن ما در طبیعت فرقی با وابستگی و کنترل شدن توسط ساخته های خود ما نداره.
یا ما ابزاری نیرومند برای کنترل طبیعت داریم، پس اون ابزار میتونه ما رو هم کنترل کنه یا اینکه ما ابزاری نداریم و توسط طبیعت کنترل میشیم.

تاریخ هم همونطور که بعضی دوستان اشاره کردند بیشتر "چرخه" مانند هست و این باعث میشه الزاما "پایان" خاصی رو نشه برای تاریخ متصور شد،یعنی لزوما پیشرفت تکنولوژی ما رو به نقطه بی بازگشت نمیرسونه و یا بازگشت به سنت هم پایانی بر میل به تغییر و پیشرفت در انسان ها نخواهد بود.

در هر حال به نظر من تصور گذشته های خوب/ آینده های خوب دو روی سکه یک توهم هستند و ناشی از نداشتن تجربه دست اول هستند که ما با "تصورات" خودمون اونها رو جایگزین میکنیم.