[Mehrbod]

مایه ی خرسندی است
می شود چند مثال کاربردی بیاورین و چند نمونه فضا سازی؟

بیاندیشید و نوآور باشید دیگر.

یک نمونه‌ی شخصی, با دوستی در کافی‌شاپ بودم که دو دختر ابرزیبا و خوشپوش وارد شدند و دوست من با اینکه
خودش دخترباز خوبی‌ست دست و پایش را گم کرده بود و نمیدانست چجوری سر سخن را باز کند و
بشیوه‌ی آزاردهنده‌ای بالا پایین میپرید, من بیشتر برای خودنمایی نزد او بلند شدم بسادگی جلو رفتم
و به آن دو تا گفتم «هی شما بی‌اندازه خوشگل و خوش‌پوشید, پیشآمدانه مدل نیستید؟ / Hey! you two are super beautiful aren't you models by any chance؟»

هر دو با خوشحالی گفتند آره و براستی هم "مدل" instagram بودند و سپس پرسیدند «چرا؟»
که من این بخش را آب و تاب و داستان‌پردازی کردم که دوست من طراح لباس است و بهمان و بیسار و شماره‌ی هر
دو را هم سرانجام گرفتم. بسنده است بگویم دوست من لال و میخکوب شده بود, هنگامیکه از دید خود من یک کار پیش پا افتاده بیش نبود.

یک نکته, بایستی به یاد بدارید زمانیکه همچو رفتاری در جایی همگانی میکنید بیشمار نگاه به شما خیره خواهند شد و در همین نمونه‌ی
بالا گمان میکنم ۱۰ تا آدم نظاره‌گر شده بودند, کار شما جدا از اینکه نباید زیر نگاه‌ها خورد شوید این است که جو را جوری نگه دارید
که دخترها حس هنجارشکنی فرا-اندازه بهشان دست ندهد, و پیشآمدانه در همین بازه هم شما
را ارزیابی میکنند که چجوری کنترل را در دست میگیرید. درست از زمانیکه من آغاز به گفتن «هی شما دو تا ..»
کرده‌ام روند آغاز شده و چشم‌های کنجکاو برگشته‌اند, و در اینجا کار شما بیمانند به چشم‌‌بندی نیست که
باید حواس تماشاچی را آن اندازه به خودتان و رفتارتان بگیرید که از پیرامونش بیرون بیاید, که کار سختی‌ست.

جدا از اینها, یک بینادلی/intuition آنجا هست که این روزها چندان خوب پرورده نمیشود,
ولی اگر نیک روی حس‌های درونی‌تان تمرکز کنید از همان نگاه‌های که میندازید و میگیرید
پیش از جلو رفتن تا نزدیک به ۹۵% میدانید که کس به شما آیا گرایشی دارد یا نه. به کسیکه
هیچگونه سیگنالی نمیدهد نزدیک نشوید, گرچه استثنا هست ولی بهتر است از میان این همه
آدمی که روزانه روبرو میشوید روی آنهایی هزینه کنید که گرایش متقابل و دوسویه نشان میدهند.



.