[Dariush]

این تحلیل های یک جانبه برای مردان کار ساز است.جو ی که زمان محمد وجود داشته جوی کاملا مرد سالارانه(به معنای حقیقی ) بوده.مرد میجنگد,میکشد ,مالک است و خشونت و انعطاف نداشتن یکی از مشخصه های مرد مد نظر محمد است.
زن مسلمان زنی لزوما منفعل است تنها به خاطر اینکه در نظر اسلام زن ارزشی جز ارضای تمایلات مرد ندارد.
قران زن را موجودی مستقل نمیداند بلکه او را موجودی میداند که برای مرد و برای خوشی مرد به وجود آمده بنابراین محمد نمیتواند چیزی جدا از فرهنگش بگوید.

برخلاف گفته شما محمد کاملا زن ستیز است.نادیده انگاشتن زن,پست تر دانستن او ،وابسته دانستن او و برده دانستن او (او= یک انسان) نشان از زن ستیزی وی دارد.

محمد هیچ گاه وزنه ای برای سبک سنگین کردن وظایف مرد و زن و رابطه ی آنها نداشته و ندارد.بلکه و تنها برای مردان به واسطه ی جنگاوری و قدرتشان امتیازی متفاوت قائل شده و زنان را نیز جزو امتیازاتی میداند که به مردان میتواند ببخشد.

این نگاه محمد نه تنها در زمان پیری و قدرتش که در جوانی و کودکیش نیز قابل شهود است.فردی که انسان را به رسمیت نشناسد و قانون تبیین که مرد از زن والا تر است قطعا زن ستیز است

اینطوری نیست، محمد عاشق زنان بوده و در شمار 5 تاثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ اسلام 2 تن زن بوده‌اند و همسر محمد: خدیجه و عایشه. محمد تا آخر عمرش به خدیجه عشق و ارادت داشت و بارها گفت که اگر خدیجه نبود اسلامی هم نبود. عایشه هم زنی بود بزرگ و باهوش که سپاهی عظیم (در مقایسه با عرب آن زمان) علیه علی را فرماندهی کرد و پس از خلفا جایگاه دوم را در حکمیت داشت و کسی بود که نقشی قابل توجه در جمع‌آوری قرآن و احادیث داشت و محمد او را چنان دوست می‌داشت که نامش حمیرا کرده بود و چنان از او می‌ترسید که زن دیگر خویش (حفصه) را التماس کرده بود که رابطه‌اش با کنیزش را به عایشه نگوید و آنقدر مقامش نزد محمد شامخ بود که حاضر شد برای برائت او چند آیه در قرآن وارد کند و چند تن از صحابه‌ی خویش را شلاق بزند و در هنگام مرگ نیز در خانه‌ی او بود و سرش بر سینه‌ی او.