[Ouroboros]

پرپیداست که میزان این خطر برای زنان سنجش‌پذیر با مردان نیست. گویا
خودتان هم می‌دانید که در اجتماع سنت‌گرا، معادله‌های دگماتیستی برای
زنان مرز و کرانه‌هایی را تبیین می‌کند که زنان ِ پایبند به معادلات را محصور
و محدود می‌کند؛ جالب اما اینجاست که هرنقطه ای از این مدل سنتی که
به مزاج شما خوش نیست را به شدت ضدمرد قلمداد میکنید و مردادن را برده
سیستم، و نقاط دیگر که پاد زنان است را تنها برهم ریختن معادله!

مرد و زن هر دو به نحوی برده‌ی سیستم هستند، اما بردگان هم جایگاه‌های مختلفی داشته‌اند، نگاهی به فیلم تارانتینو بیاندازید: برده‌ی خانگی، برده‌ی سر زمین و ... اما این ربطی به بحث ندارد. مشکل خود سیستم زن‌محور است.
این سیستم به نحوی تنظیم شده تا مرد را در این معادله که بطور دائم و بی‌وقفه از ان متضرر می‌شود باقی نگاه بدارد: اینکه مرد را از کودکی دورانداختنی بار می‌آورند(و دورانداختنی یعنی جان و امنیت یک زن مهمتر از همان یک مرد است، در ماجرای سنگسار مثلا یک جنبه از آنرا نشان دادیم، یکی دیگر را می‌توانید بروید بهشت زهرا قطعه‌ی شهدا ملاحظه بکنید)، اینکه «غیرت» برای مرد را تشویق و تقویت می‌کند(که چیزی بجز شرح وظیفه‌ی تامین امنیت زن نیست)، اینکه روشهای آلترناتیو ارضای میل جنسی مرد، از همجنسگرایی تا خودارضایی را با شدت و حدت بسیار بیشتری سرکوب می‌کند. با تحقیر مردانی که به هر دلیلی، از ضعف جسمانی گرفته تا بی‌میلی شخصی ... قادر به برآوردن وظیفه‌ی مذکور نیستند، با تغذیه‌ی نیاز و عقده‌ی مادریابی در مردان با تثبیت این تصویر ذهنی «فداکار» و «مهربان» و «شریک زندگی» از زنان با استفاده از تمامی ابزارهای فرهنگی، هنری، مذهبی، قانونی، رسانه‌ای و ... که در اختیار دارد و ...

برنده‌ی نهایی سیستم سنتی بچه‌ها هستند، که امنیت و بقای آنها به قیمت فداکاری پدر و مادر تضمین می‌شود. اما نسبت این فداکاری برای مرد و زن همشه ده به یک است(حتی با در نظر گرفتن مخاطرات بارداری و زایمان برای زنان)، و بهره‌ای که زن از این رابطه می‌برده به مراتب بیشتر، و بهایی که پرداخت می‌کرده همواره ارزشمند برای سرویسی که در مقابل دریافت می‌کرده.