[Ouroboros]

امیر چقد فلسفه میبافی به هم! مردان خیابان را ملک شخصی خود دانسته و خود را مجاز به انجام هر عملی در آن میدانند از جمله اینکه در آن به زنی تعرض کنند، تنها بیرون رفتن یک زن را گویی که به حریم آنها پا گذاشته، نشانه دعوت او برای تعرض به خود میدانند.
شما خانه نشینی زن اولیه را نه به خاطر بارداری و زایمان که به خاطر تن پرور بودن او میدانید، یک اشتباه در خشت اول.
میتوان اینگونه تفسیر کرد که مردان اولیه برای در تملک داشتن زنان اولیه آنها را در غارهایشان پنهان کردند تا مبادا نر دیگری آمده و او را تصاحب کند و بعد از آن بارداری و بچه داری پیش آمد و زنان بدین ترتیب در خانه ماندند.

سوژه اول برای کنترل سوژه‌ی دوم یک بهای مشخص می‌پردازد. ما به برسی این رابطه می‌پردازیم تا بدانیم دلیل این اقدام به کنترل چه بوده و سوژه‌ی اول از این رابطه چه نفع مستقیم یا غیرمستقیمی می‌برده. در نظر اول، و بعد با برسی هرچه بیشتر بر ما آشکار می‌شود که ارتباط میان بها/نفع در این رابطه به طرز بسیار بنیادین و شدیدی فاقد تناسب منطقی یا حتی عاطفی‌ست، یعنی سود مستقیم و غیرمستقیم ِ اقدام به کنترل نه از نظر عقلانی و نه حتی از منظری احساسی با بهایی که سوژه‌ی اول برای برخورداری از آن می‌پرداخته در تناسب نیست. درپی این اکتشاف ناچار می‌شویم برای ریشه‌یابی پدیده به برسی علل و انگیزه‌های ثانویه در این ارتباط بپردازیم(زیرا علل و انگیزه‌های اولیه همه بطور بسیار گسترده‌ای به سود سوژه‌ی دوم تنظیم شده بودند). در این جستجو، تنها دلیلی که می‌توانیم برای اقدام به کنترل سوژه‌ی اول پیدا بکنیم همچنان دلیلی‌ست که بیشترین منفعت آن به سوژه‌ی دوم می‌رسد، اما میزان تضاد میان سودی که سوژه‌ی اول می‌برد و بهایی که برای آن می‌پردازد بسیار کمتر است. از این مشاهده، که در تمام مراحل آن سوژه‌ی دوم دست بالاتر را در اختیار دارد و در پایان نیز نفع بیشتری نسیب او می‌شود، و سوژه‌ی اول بهای سنگین‌تری پرداخت می‌کند می‌توانیم نتیجه بگیریم که این ارتباط، بر مبنای نیازهای عینی، به خاطر برقراری سود مستقیم و به درخواست دائم و فعال سوژه‌ی دوم اغاز شده و ادامه یافته.

هیچ نفعی برای مردان ندارد که خیابان را ملک شخصی خودشان بدانند، خیابان جای دلپذیری نیست. طبق معمول زنان مثل کودکان خردسال مسئولیت و امتیاز را اشتباه گرفته‌اند و تصور می‌کنند چون بزرگترشان می‌تواند هر وقت خواست کلوچه‌های خوشمزه را بخورد و لازم نیست از کسی بخاطر آن اجازه بگیرد، لابد محدودیت دیگری ندارد و به نحوی از او «آزادتر» است. از فردا به مردانتان پیشنهاد بکنید تا در خانه بمانند و شما خرجشان را می‌دهید، انتخاب جنسی و همسرگزینی با شماست، شروط ارتباط را شما تعیین می‌کنید، و من موظف به تقبل وظایف اجتماعی، اقتصادی و قانونی تو هستم. ببینیم چند درصدشان «مزایای» خود را رها نمی‌کنند و «مایملک شخصی»شان را دو دستی تقدیم نمی‌کنند.