[Ouroboros]

این فقط درباره فمینیسم هست, درمورد بقیه تفکرهایی که می تونه حاکم بشه و مثلا شما باهاش مخالف باشید همین نظر رو دارید؟ بی اعتنایی مطلق؟

این حرفها همه تازه هستند و من برای طرح هرکدام باید مقدمه چینی بکنم و پیشفرضهایم را توضیح بدهم و تشریح بکنم، مثل ادعاهای فمینیستی نیستند که صد سال است اینطرف و آنطرف به عنوان حقایق ازلی و ابدی تکرار شده‌اند و هزاران نفر، هزاران ساعت به روی آنها کار کرده باشند. اینست که من اغلب مجبور به زیاده گویی می‌شوم. ببخشید که پاسخ طولانی شد،

اشتباه شما اینست که گمان می‌کنید وضعیت طبیعی و نظم ذاتی چیزها حالت کنونی آنهاست. مرد قرار نیست چیزی به زن برساند،
تنها دلیلی که این فداکاریها را می‌کرده امتیازهایی‌ست که در مقابل آنها بدست می‌آورده، همانا دسترسی مداوم و بی‌وقفه به دستگاه تولید مثل زن. اکنون که زنان واگذاری این امتیازات را ناعادلانه تشخیص داده‌اند و نمی‌خواهند(و زنده‌باد، حقشان هم هست که انتخاب بکنند)، بر مردان است که ارائه‌ی خدمات سابق را نیز متوقف بکنند و دست از تقلای مذبوحانه در نقش سنتی مراقب/محفاظ/کارت‌اعتباری کشیده، از این منجلاب بیرون بیایند و منافع شخصی و گروهی خودشان را ارجح بگیرند.

پس مشکل تفکر حاکم نیست، مشکل در وضعیتی‌ست که تفکر حاکم بوجود آورده. من استدلال می‌کنم تنها راهی که مرد در شرایط کنونی بازنده‌ی «همه جانبه»ی ارتباط با زنان نیست، برقرار نکردن ارتباط است. البته که این مرد همچنان بازنده است، اما با اینهمه بهتر است از آلترناتیوهای دیگر و شدت باخت او و نیز هزینه‌ای که این باخت بر او تحمیل می‌کند به مراتب کمتر است. دعوت به رها کردن بازی و بخشیدن عطا به لقا بخاطر انتقام‌جویی نیست، اینکه «حال که زنان پس عمری سواری مفت ما را هر نام پستی در کتاب هست نامیده‌اند و شب را روز می‌خوانند و بالا را پائین، من با محروم کردنشان از حضور خودم ایشان را مجازات می‌کنم». این چیزی بجز نارسیسیم و خودفریبی نیست. همچنین این دعوت به دلیل اثربخشی احتمالی آن تجویز نمی‌شود، با آنکه من باور دارم اگر شمار کافی مرد دست از نوکری سیستم را کردن بکشند کل این بنا بر سر آنها که زیر سایه‌ی آن لمیده‌اند آوار خواهد شد، اما اثرات آنرا در بلند مدت چندان بهتر از ادامه‌ی همین وضعیت کنونی نمی‌دانم. دعوت به قطع باج دادن به زنان حتی بخاطر پایبندی و حفظ اصالت ایدئولوژیک هم نیست، اینکه ما ریاکاری پنهان در پس این بده بستان را ناعادلانه و غیراخلاقی می‌دانیم پس بیایید با آن بستیزیم و آنرا رها بکنیم و هرگز دستان خود را به آن نیالاییم!

تنها دلیل من از این دعوت آنست که قطع ارتباط با زنان در شرایطی که بهای این ارتباط به نرخ کنونی آن رسیده را پرسودترین گزینه‌ی ممکن برای فردفرد مردان می‌دانم. در حال حاضر هیچ شکلی از رابطه‌ی میان زن و مرد نیست که ما در آن به هر نحوی سود بیشتری از زنان ببریم، و از آنجاکه دیگر هیچ احترام، اختیار و از همه مهمتر تضمینی برای تداوم دریافت دسترسی به دستگاه تولید مثل زن یا حتی بچه‌های خودمان پس از طلاق/جدایی دریافت نمی‌کنیم، دلیلی برای ادامه‌ی این بازی نداریم.

من خیلی ساده به مردان نشان می‌دهم که هرقدر هم به ساز شما برقصند، هرقدر هم با مزخرفات PUA خود را آلفا جا بزنند و دختر رویاهایشان را بدست بیاورند، هرقدر هم خود را پیش میل و اراده و استاندارد زنان خفیف و حقیر بکنند، باز هم توانایی رقابت ندارند زیرا در این جهان آلفاسالار همیشه پنجاه‌تا از او بهتر، پول‌دارتر، خوشگل‌تر، خوش‌تیپ‌تر، خوش‌سر-زبان‌تر و دست به سینه‌تر دم در بار(یا معادل ایرانی آنها در این مورد: پاتوق) صف کشیده‌اند و منتظرند تا خودشان را به مراتب از شما پست‌تر بکنند. پس اگر ذره‌ای برای خود احترام قائلید، اگر حتی یک نقطه در کتاب زندگی شما هست که حاضر نیستید آنرا بخاطر هیچکس خط بزنید، او شما را رها خواهد کرد. حقیقتا می‌خواهید چه ماشین، دور بازو، مدل مو، برند لباس و حساب بانکی برای خود فراهم بکنید که هر دختر خرفت و بی‌سواد و بدبختی نتواند با یک پراید در «ایران‌زمین» و «اندرزگو» بهترش را در عرض پنج دقیقه پیدا نکند؟ پس به خود بیایید، و بجای دنبال کُس راه‌افتادن و زندگی خود را در دادگاه‌های خانواده باختن، این کار را نکنید. شاید چه بسی اثرات دیگر را هم که از آنها صحبت کردیم داشت، زیرا تنها راهی که جامعه‌ی کنونی می‌تواند وجود داشته باشد بر دوش مردانی‌ست که حاضرند از آسایش، رفاه و امنیت خود بخاطر تضمین همانهای زنان عبور بکنند، و اگر به اندازه‌ی کافی از این مردها محروم بشود از هم خواهد پاشید، همچون ژاپن که به بحرانهای اقتصادی بلندمدت و رشد جمعیت منفی و مهاجرت جنسی زنان دچار شده است، اگرهم نه، این به هرحال تنها راهی‌ست که دارید.

پس بی‌اعتنایی ما در مقام نخست بخاطر «کارا» بودن یا نبودن آن نیست، بخاطر آنست که تنها راه تضمین کمترین مقدار از آسایش برای مردان، قطع ارائه‌ی سرویس یکطرفه به زنان شده.