[Ouroboros]

مهربد گرامی برای من جالب است که طی این چند سال چگونه من و شما به دو سوی متضاد این گفتمان پرتاب‌ شده‌ایم. من مدتی در آن جستار با خود کلنجار رفتم تا چیزی ننویسم(خصوصا درباره‌ی کازینسکی، که شاید ده سالی پیرامون آنکه چه نظری باید پیرامون او داشته باشم سردرگم و پرسان بودم)، و موفق هم شدم. نیاندیشیدن به مغاک تنها راه باقی‌مانده برای ماست، و امید برای آنکه پیشرفت هرچه بیشتر تکنولوژی بتواند عوارض بی‌شمار آنرا به نحوی حتی موقتی خنثی بکند. رویکرد درست به وقت روبرو شدن با این وضع آنست که خوش‌شانسی بی‌نظیر ما در نجات یافتن تا این لحظه را مدام به خاطر بیاورید و با آن استمنای روانی بکنید. یک راه دیگر آنست که بکوشید با گسترش آگاهی امید به رخ دادن دگرگونی را افزایش بدهید. بی‌کنشی و رخوت اما دوام ندارد و ما برنامه‌ریزی شده‌ایم تا برای حل مشکل، حتی اگرهم بی‌نتیجه و عبث، با تمام توان تلاش بکنیم. امیدوارم این وضعیت در شما برطرف بشود و بتوانید با این حقیقت به نحوی کنار بیایید که ما از حضور شما بهره‌مند بشویم، چون به گمانم در این خودکاوی به خطا رفته‌اید و علت و معلول را اشتباه گرفته‌اید، همینکه می‌توانید خود را به سطح پائین‌تری تنزل بدهید و از همنشینی با هرکس جان سالم بدر ببرید بخاطر آنست که در مجازخانه فرصت برون‌فکنی آنچه به راستی برایتان مهم است را در اختیار داشته‌اید، اگرنه من از شما می‌پرسم که آیا زمانی بوده که بتوانید این راندمان بالا را بدون هیچ مشکلی حفظ بکنید، بی‌آنکه جایی، با کسی، آنکه حقیقتا هستید و آنچه حقیقتا دوست دارید را مطرح و برسی نکنید؟ من بعید می‌دانم.

راستی خوب است که این دلسردی اخیر تنها گریبانگیر فعالیت اینترنتی شما شده، من از وقتی این موضوعات جنسیتی برایم برجسته شده‌اند بسیاری کارها که پیشتر خودآگاه/ناخودآگاه برای جلب نظر مساعد زنان می‌کرده‌ام را کنار گذاشته‌ام و خود را در تلاش برای تعالی در آنها شدیدا ناتوان می‌بینم. پیشرفت در حرفه و محیط کار، تلاش برای موفقیت، ورزش کردن، پرهیز از خودویرانگری، رسیدگی به سر و وضع و ... شاید دورانی بود که من کار و پیشرفت و ترقی ِ ده سال را در سه سال تمام می‌کردم، اکنون انگیزه‌ی به پایان بردن روز خود را هم ندارم و اگر مطلقا وادار نشوم حاضر نیستم خانه را ترک بکنم..

امیدوارم برای هر دوی ما راه خلاصی باشد..