[Ouroboros]

درود بر داریوش گران‌ارج، خوشحالم که شما را باز در اینجا می‌بینم. بیشینه‌ی آنچه می‌گویید یکسره درست است، مردم ما علاقه‌ای به بحثهای جدی و آنچنانی ندارند و ترجیح می‌دهند از اینترنت برای خندیدن و دمی آساییدن بهره بگیرند، یا دست‌بالا مقاله‌ای، اخباری بخوانند، بحث مال ِ تاکسی و صف نانوایی‌ست! کازبران جدی‌نویسی که اینجا هستند چه مایه بیشترشان بدلیل «تنهایی فکری» اینجا آمده‌اند، فروم‌نویسی روشی‌ست برای صحبت کردن درباره‌ی موضوعاتی که به آنها علاقه دارید، اما در زندگی روزمره کسی را برای صحبت کردن پیرامون آنها پیدا نمی‌کنید. مهربد جزو این گروه نبود، شاید بخاطر عادت کردن به متفاوت بودن و آزار ندیدن از بابت آن، یا شاید به راستی بخاطر خوش‌شناسی بی‌نظیر یافتن کسی هم‌قد و قواره‌ی خودش در جهان واقعی. اما هرکدام از اینها، او اینجا فعالیت می‌کرد بخاطر ایجاد تغییر در دیگران، احتمالا به این خاطر که خودش در جوانی از چند فروم‌نویسی فارسی‌زبان مثل مزدک بسیار آموخته بود و این در تغییر روند زندگی فکری او نقشی برجسته ایفا کرده‌ بود، و می‌خواست اثری مشابه از خودش به جا بگذارد. من شک ندارم که سه سال تلاش مداوم و شکست‌خورده برای شلوغ‌تر کردن اینجا در رسیدن او به این باور که «اینها هیچ فایده‌ای ندارد» موثر بوده.

پس این به نوعی اجتناب‌ناپذیر بود، تمام کاربرانی که بدلیل روشنگری و گسترش خردگرایی در میان ایرانیان به این انجمن آمده‌اند اکنون دلسرد شده‌اند و در دوره‌ای از یائسگی موقت به سر می‌برند، هرچه برای این منظور زحمت بیشتری کشیده باشید، احتمال دلسردی بیشتری را هم متحمل می‌شود. اما در میان ما آنهایی که برای بحث پیرامون موضوعات مورد علاقه‌ی خود و گپ زدن با آدمهای هم‌قد خودشان به اینجا آمده‌اند (مثل من و شما) هیچ مشکلی با خلوت بودن اینجا ندارند و اثرگذاری بر دیگران را پاداش فرعی و ثانویه‌ی فعالیت در دفترچه می‌دانند، نه هدف اصلی.