[Ouroboros]

باور ندارم،شواهد و آمارها که اینطور میگه.
با توجه به وضعیت آمریکا که ظاهرا تبعیض خاصی وجود نداره نتیجه گیری کردم شاید جاهای دیگه هم میل کمتری در مردان باشه(بعید نیست)ولی قانون ناعادلانه نه اینطور توجیه نمیشه.
من بیشتر دیدگاهم اینه که آمار پایین تر مردان لزوما به معنای قوانین بد نیست،باید قوانین هم بررسی بشند.

قطعا میل کمتری وجود دارد، من هرگز منکر این نمی‌شوم. اکثریت قریب به اتفاق مردان ِ مشتاق به بچه‌دار شدن علاقه دارند زنی را پیدا بکنند و با او بچه‌دار بشوند. شما گویا تفاوت میان Adoptive Parent و Foster Parent در آمریکا را نمی‌دانید، یک سرچی بکنید. برای گرفتن بچه‌های نوزاد به عنوان یک مرد مجرد شما سه راه دارید: سرپرستی توافقی از مادر بچه. که اغلب مادرانی هستند که زندگی‌های خوبی ندارند، یا به هر دلیلی مایل به سقط نیستند و بچه را به محض به دنیا آمدن می‌دهند به دیگران. در این نوع یک مرد مجرد «هرگز» شانسی نمی‌تواند داشته باشد، بدلیل تبعیض فرهنگی و نگاه منفی به مردان(که فمینیسم نقشی برجسته در آن داشته)هیچ زنی حاضر نیست بچه‌ی خود را بسپرد به یک مرد مجرد، در برابر یک زوج، یا حتی یک زن مجرد. راه‌ آشنایی با این مادران موسسات خصوصی و وبسایتها و ... هستند، و برخی از آنها اجازه‌ی ثبت نام مرد مجرد را نمی‌دهند، و آنها هم که می‌دهند ایشان را در آخر لیست می‌گذارند و به عنوان «پیشنهاد آخر» به مادر مربوطه معرفی می‌کنند. این بازگویی تجربه‌ی کسانی‌ست که سعی کرده‌اند و موفق نشده‌اند، آماری در اینباره وجود ندارد و ما در آمار زندگی نمی‌کنیم. نوع دیگر Foster Care است که بی‌سرپرست و متعلق به خانواده‌های نابوده شده و خلافکار و درب و داغان را می‌آورند، مردان مجرد برای گرفتن اینها هیچ مشکل قانونی ندارند و شما درست می‌گویید، من اشتباه کرده بودم(اما دروغ نمی‌گفتم). نوع دیگر هم اجاره‌ی رحم است که در آمریکا قانون درست و درمانی ندارد و مادر حامل می‌تواند ادعای بچه را بکند و دادگاه به سود او رای می‌دهد(مثال).