[Ouroboros]

جناب امیر اتفاقا دلیل اصلی من برای اینکه در پذیرش گفتارهای شما حساسیت نشان دهم این است که در جامعه ی ما اثری از این اطلاع و اگاهی هر چند کم از خواست ها و حقوق زنان در برابر مردان نیست.
این یعنی اینکه اگر فمنیسم در جواع دیگر یک طوفان است در ایران حتی یک نسیم کم توان هم حساب نمیشود و زنان تا نفهمند که خانه نشینیشان به ضرر خودشان است مطمئن باشید مردان نقش های خود را رها نخواهند کرد.
از این رو سخنان شما را دست کم برای جامعه ی خود مان کارساز نمیبینم.چرا که وقتی زنان اگاهی نداریم چه طور میتوان مردان اگاهی پدید اوریم؟؟

ادعای بی‌سند و غیرقابل اثبات = فاقد ارزش مطرح کردن.
شواهد نشان می‌دهند آگاهی پیرامون حقوق زنان به مراتب بیشتر از همان مردان است، و اینکه ۹۸٪ معتادان را مردان تشکیل می‌دهند، یا هفت برابر قربانیان خودکشی در ایران مردان هستند اما هیچکس درباره‌ی آن صحبت نمی‌کند و هیچ «فعال حقوق مردی» نداریم و هیچ «کمپین یک میلیون امضا برای پایان دادن به خدمت سربازی» به راه نیافتاده و هیچکس از میلیونها پسربچه‌ی نوزادی که آلت تناسلی‌شان مثله می‌شود سخنی نگفته و نمی‌گوید خلاف ادعای شما را اثبات می‌کند.

اما فرض محال که بپذیریم آگاهی جامعه درباره‌ی حقوق و مسائل «مردان» بیشتر از همانش درباره‌ی زنان است، خُب که چه؟ چرا باید جبهه بگیرید، مگر آنکه باور داشته باشید طرح مسائل و مشکلات مردان به نحوی در تضاد با طرح مسائل و مشکلات زنان است؟ آیا مسئله به راستی همین نیست؟ نقش ممتاز قربانی با تمام امتیازات و امکاناتی و احتمالاتی که با خود به همراه می‌آورد؟ آگاهی زنان چه ربطی یا تضادی با آگاهی مردان دارد؟ اینرا خنده‌آور نمی‌یابید که علنا زیر علم برابری خودآگاهی جنسیتی زنان را مهمتر از همان مردان دانسته‌اید؟

پیشتر هم به این نگاه مضحک خندیده‌ایم: زنان آنقدر بیچاره هستند که نمی‌دانند چقدر بیچاره هستند و باید در سمینار ما شرکت بکنند و این جزوه را بخرند و به این سی‌دی گوش بکنند تا بفهمند چقدر بیچاره هستند.. جدا از آنچه در فلان وبلاگ خوانده‌اید، زن ایرانی موجود منفعل و خاک‌برسری که هیچ نقشی در زندگی خود ندارد نیست، این زن‌ستیزانه‌ترین مهملی‌ست که من در تمام زندگی شنیده‌ام.