[Ouroboros]

خوب در انتخاب واژه اشتباه کردم.میتوان به جای مالکیت از اقتدار مردانه استفاده کرد.
این اقتدار مردانه که شاید توام باشد با خشونت و گاها رشک ورزی و بدبینی ذاتی است؟یعنی نقش تلقین هایی که از طرف جامعه برای شدت یافتن و گسترش ان است نادیده انگاشته میشود؟
خوب اگر این مسئله ذاتی باشد آیا نگرانی و نارضایتی زنان در برابر این کنش مردانه منطقی نیست؟

همانطورکه مهربد گفت این «غیرتمندی» دوطرفه است، و طبق مشاهدات و تجربه‌ی شخصی من زنان امروز بسیار بیشتر یا دستکم به اندازه‌ی مردان «حس مالکیت» دارند، زیرا صد سال در غرب و بیست سالی در ایران است که اصالت «مرد غیرتی» (به درستی) نقد و رد می‌شود اما همان ِ زنانه (به نادرستی) می‌شود «دلسوزی» و «شیفتگی» و «رفتار موجه از روی عشق» و ... چنانکه جای دیگری هم گفتم، بسیاری زنان را در ایران دیده‌ایم که نگاه‌های پارتنر خود را هم نگهبانی می‌کنند چه برسد رفتار او را. اما شوربختانه تنها خواص تکاملی یک جنس می‌شود بدویت و «مایه‌ی نگرانی»، و همان‌های دیگری عشق‌ورزی و ...

هر تلاشی جهت کنترل افکار، رفتار و زندگی پارتنر شما، اگر برخلاف خواسته‌ و اراده‌ی متقابل او باشد فارغ از جنسیت غیراخلاقی و منحط است، نقطه.