[Mehrbod]

دوستان آنچه مدنظر من بود، این بود که انتخاب دین در حال حاضر یک سلیقه و سبک زندگی و در نهایت یک انتخاب شخصی است.اگر قرار است کسی از دین خود بازگردد، باید به انتخاب خودش باشد.آنچه اولویت دارد، این است که ما به هموطنان مسلمان خود بیاموزیم که کارکرد دین در حوزه شخصی است و خودمان نیز این را بدانیم که به مسلمان بودن یک شخص تا آنجا که اسلامش در حوزه خصوصی خودش است، ایرادی وارد نیست.

برای ایرانِ فردایِ سکولار این رویکرد خوبی است، ولی امروز این افزایش اسلام‌ستیزی به دید من خواستنی است، هتا اگر برخی مسلمین احساس ناامنی بکنند.

این دسته از مسلمین که احساس ناامنی میکنند هم نفراموشید، اگر برایشان اندکی زندگی و نگر دیگران مهم بود، در جایی که به نام اسلام سر جوانان
را بالای دار میبرند و زیر نام آن کشت و کشتار میکنند هرگز دم از اسلام برنمیاوردند و یا، خودشان به نادرستی‌های آشکار دینشان پی میبرند.

پس همینکه در همچین شرایطی باز هم "مسلمان مانده‌اند" از دو چیز است:

1- براستی در غار زندگی میکنند و هیچ نمیدانند (= ناآگاهی)
2- با شرایط آشنایند، ولی باورهای درونی خودشان (رسیدن به بهشت و حوری) مَهندتر از زندگی زمینی و خاک کشور است (= برگزیدگی به باورهای پوچ در برابر واقعیت)

پس اگر نگرش شما دسته یکم و همان مسلمینی است که ناآگاه مانده و در غار زندگی میکنند، این دسته هنگام رویارویی با اسلام‌ستیزی فراگیر میتوانند:

a- به خود آمده و دست از باورهای نادرستشان بردارند.
b- اسلام‌ستیزی را تهدیدی برای خود دیده و به دسته دوم بالا بگروند.

اگر برآیند a که چه بهتر. اگر b که ما با این دسته بهتر است سر و کله نزنیم، چون اینها برای من و شما کاری نکرده و نخواهند کرد و همان باورهای آسمانی‌اشان را دوست دارند.