[Ouroboros]

بحثی که نیست، ولی خوب یک خورده‌ای هم میان خودمان میتوانیم گفتگو کنیم.

روی هم رفته نگرش من و گویا امیر گرامی در اینه که مردم ما هتا همین امروز تَوند بس بالایی دارند، ولی نگرش دیگر
دوستان (خودت، راسل و شیرین) گویا اینه که نه، مردم ما جادو شده‌اند و هرگز نمیتوانند دیگر به پای اروپا برسند

من پیشتر به تفصیل نظرم را در اینباره گفته‌ام. جامعه‌ی ایرانی یک سر و گردن از تمام جوامع هم‌قد خود بالاتر است، با یک تبصره: خطری بسیار جدی ایران را تهدید می‌کند و آن هیولای نژادپرستی‌ست. من آذری‌ها را به شدت دچار به عوالم نژادی می‌یابم(و مایه‌ی تاسف منست که این پدیده را دیگر نمی‌توان فقط محدود به شماری اندک اما شلوغ از «پانترکها» دانست)، در میان دیگر اقوام هم عده‌ی زیادی به نژادگرایی گرویده‌اند و به نظر می‌رسد فاشیسم در میان نوجوانان ایرانی جایی گرم و نرم برای خود پیدا کرده. دلیل آنهم می‌تواند بحران هویت جوان ایرانی با سقط شدن اسلامیت از ایران باشد، می‌تواند سرکوب چند دهه‌ای ِ تاریخ و فرهنگ ایرانی باشد و یا .. اما اگر این خطر را زود نشناسیم و به مبارزه با آن نپردازیم احتمال افتادن از ورطه‌ی اسلام‌گرایی به نژادگرایی بسیار زیاد خواهد بود.

به باور من باید از هر فرصتی برای مواجهه با ناسیونالیسم سیاسی(هر نوعی از آن)بهره جست، و هرگز در دام پذیرفتن آن به عنوان جایگزینی امن برای اسلام‌گرایی نیافتاد. این همان اشتباهی‌ست که اجداد ما در گرویدن به تشیع مرتکب شدند، و آنرا راه نجاتی از اسلام دیدند.