در این جستار من مقاله‌هایی‌ در مورد تاریخ هولوکاست میگذارم ، اگر هم کاربری سوالی در این مورد دارد ، بپرسد در اندازه آگاهی‌ جواب خواهم داد.


آزار و شکنجه و کشتار حدود شش میلیون یهودی به صورت سازمان یافته، دیوان سالارانه و با حمایت و توسط رژیم نازی و همدستانش هولوکاست نامیده می شود. "هولوکاست" واژه ای با ریشه یونانی، به معنای "قربانی کردن با آتش است." نازی ها که در ژانویه 1933 در آلمان به قدرت رسیدند، بر این باور بودند که آلمان ها "نژاد برتر" هستند و یهودیان را- که "پست تر" به شمار می رفتند- تهدیدی خارجی علیه به اصطلاح جماعت نژادی آلمان تلقی می کردند.
طی دوره هولوكاست، مقامات نازی گروه های دیگر، از جمله كولی ها، معلولان و برخی از اقوام اسلاو (لهستانی ها، روس ها، و غیره) را نیز به دلیل آنچه که "پستی نژادی" قلمداد می کردند، هدف حملات خود قرار دادند. علاوه براین، كمونیست ها، سوسیالیست ها، اعضای فرقه مذهبی شاهدان یهوه و همجنس گرایان نیز به دلایل سیاسی، ایدئولوژیک و رفتاری مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.


در سال ١٩٣٣، جمعیت یهودیان در اروپا بیش از نه میلیون نفر بود. بیشتر یهودیان اروپایی در كشورهایی زندگی می كردند كه در طول جنگ جهانی دوم به اشغال آلمان نازی درآمد یا تحت نفوذ آن قرار گرفت. تا سال 1945، آلمانی ها و همدستانشان تقریبأ از هر سه یهودی اروپایی، دو نفر را به قتل رساندند. این بخشی از سیاست نازی ها در خصوص قتل عام یهودیان اروپا یا "راه حل نهایی" بود. اگرچه یهودیان- که از نظر نازی ها خطری مهم علیه آلمان تلقی می شدند- قربانیان اصلی نژادپرستی نازی ها بودند؛ اما 200 هزار نفر کولی نیز به دست نازی ها از میان رفتند. دست کم، 200 هزار معلول ذهنی یا جسمی که عمدتأ آلمانی بودند و در آسایشگاه ها می زیستند طی برنامه به اصطلاح "کشتن از سر ترحم" به قتل رسیدند.
با وسعت یافتن دامنه ظلم و ستم نازی ها در سراسر اروپا، آلمانی ها و همدستانشان میلیون ها انسان دیگر را مورد اذیت و آزار قرار داده و به قتل رساندند. بین دو تا سه میلیون نفر اسیر جنگی روس به قتل رسیدند یا بر اثر قحطی، بیماری، سهل انگاری یا بدرفتاری جان سپردند. آلمانی ها روشنفکران غیر یهودی لهستان را آماج حملات خود قرار داده و کشتند و میلیون ها شهروند روس و لهستانی را برای بیگاری به آلمان و لهستان اشغالی تبعید کردند؛ این افراد در این مکان ها کار کردند و اغلب در شرایطی اسفناک جان سپردند. مقامات آلمانی در نخستین سال های حکومت رژیم نازی، همجنس گرایان و کسانی را که رفتارشان با هنجارهای اجتماعی مقرر مطابقت نداشت، مورد آزار و اذیت قرار می دادند. مقامات پلیس آلمان هزاران نفر از مخالفان سیاسی (از جمله کمونیست ها، سوسیالیست ها و اعضای اتحادیه های کارگری) و همچنین مخالفان دینی (از قبیل اعضای فرقه مذهبی شاهدان یهوه) را آماج حملات خود قرار دادند. بسیاری از این افراد بر اثر حبس و بد رفتاری جان سپردند.


در سال های نخست حکومت رژیم نازی، دولت ناسیونال سوسیالیست اردوگاه های کار اجباری را به منظور بازداشت مخالفان سیاسی و ایدئولوژیکی فرضی و واقعی دایر کرد. مقامات اس اس و پلیس بطور فزاینده ای در سال های پیش از آغاز جنگ، یهودیان، کولی ها و دیگر قربانیان نفرت قومی و نژادی را دراین اردوگاه ها حبس می کردند. طی سال های جنگ، آلمانی ها و همدستانشان به منظور متمرکز کردن جمعیت یهودیان در یک مکان و نظارت بر آنها و همچنین تسهیل تبعید یهودیان درآینده، گتوها (محله های یهودی نشین)، اردوگاه های موقت و اردوگاه های بیگاری ایجاد کردند. علاوه بر این، مقامات آلمانی اردوگاه های کار اجباری متعددی – هم در به اصطلاح رایش آلمان بزرگ و هم در سرزمین های تحت اشغال آلمان– برای غیر یهودیانی که آلمانی ها در صدد بیگاری کشیدن از آنها بودند، دایر کردند.


در پی تهاجم به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن 1941، "واحدهای سیار کشتار"- متعلق به "پلیس امنیتی آلمان" و "سازمان امنیت"- وهمچنین گردان های نظامی مأموران "پلیس ویژه برقراری نظم"، در پشت مرزهای آلمان عملیات قتل عام یهودیان، کولی ها و مقامات حکومت شوروی و حزب کمونیست را اجرا می کردند. واحدهای آلمانی نیروهای اس اس و پلیس با برخورداری از حمایت واحدهای "ورماخت" و نیروهای مسلح اس اس بیش از یک میلیون زن، مرد و کودک یهودی و همچنین صدها هزار نفر دیگر را به قتل رساندند. بین سال های1941 و 1944، مقامات آلمان نازی میلیون ها یهودی را از آلمان، سرزمین های اشغالی و بسیاری ازکشورهای دول محور به گتوها و مراکز کشتار– معروف به"اردوگاه های مرگ"– تبعید کردند و آنها را در آنجا در تأسیسات ویژه کشتار با گاز به قتل رساندند.


در ماه های واپسین جنگ، گاردهای اس اس کوشیدند تا با جابجا کردن زندانیان اردوگاه ها با قطار یا پیاده روی های اجباری– معروف به "پیاده روی مرگ"– از آزاد سازی تعداد زیادی از زندانیان توسط متفقین جلوگیری کنند. نیروهای متفقین در حین پیشروی در سرتاسر اروپا و حمله به آلمانی ها، با زندانیان اردوگاه های کار اجباری و همچنین زندانیانی که در پیاده روی اجباری از یک اردوگاه به اردوگاه دیگر شرکت داشتند، مواجه شده و آنان را آزاد می کردند. این پیاده روی ها تا 7 ماه مه 1945– روزی که نیروهای مسلح آلمان بدون قید و شرط در برابر متفقین تسلیم شدند– ادامه یافت. برای متفقین غربی، جنگ جهانی دوم در اروپا رسماً یک روز بعد- 8 ماه مه ("روز پیروزی در اروپا")- پایان یافت، در حالی که نیروهای شوروی "روز پیروزی" خود را 9 ماه مه 1945 اعلام کردند.


پس از هولوکاست، بسیاری از بازماندگان در اردوگاه های آوارگان که توسط نیروهای متفقین اداره می شد، اسکان یافتند. بین سال های 1948 و 1951، حدود 700 هزار یهودی – از جمله 136 هزار یهودی آواره اروپایی – به اسرائیل مهاجرت کردند. دیگر آوارگان یهودی به ایالات متحده و سایر کشورها مهاجرت کردند. آخرین اردوگاه آوارگان در سال 1957 بسته شد. جنایاتی که طی هولوکاست صورت پذیرفت، بیشتر جوامع یهودی اروپا را ویران کرد و صدها جامعه یهودی در اروپای شرقی اشغالی را کاملأ از میان برداشت.

کسرا جان در مورد ارتش مسلمان نازی ها و نقششون در هلوکاست هم اگر مطلبی داری بنویس .
من میدونم که بخش بزرگی از ارتش نازی ها مسلمان بوده به سرکردگی یک مفتی به نام حاج امین ال حسینی - در عین حال خیلی از آلمانها دوست ، آشنا و حتا فامیل یهودی داشتند و حاضر نمیشدند در جنایات نازی ها شرکت کنند و تا جایی که من میدونم بخش بزرگی از اون جنایات رو همین بخش مسلمان ارتش هیتلر مرتکب شده .

Hitlers Mufti | Catholic Answers
http://serbianna.com/analysis/archives/1214

sonixax نوشته: کسرا جان در مورد ارتش مسلمان نازی ها و نقششون در هلوکاست هم اگر مطلبی داری بنویس .
من میدونم که بخش بزرگی از ارتش نازی ها مسلمان بوده به سرکردگی یک مفتی به نام حاج امین ال حسینی - در عین حال خیلی از آلمانها دوست ، آشنا و حتا فامیل یهودی داشتند و حاضر نمیشدند در جنایات نازی ها شرکت کنند و تا جایی که من میدونم بخش بزرگی از اون جنایات رو همین بخش مسلمان ارتش هیتلر مرتکب شده .

Hitlers Mufti | Catholic Answers
http://serbianna.com/analysis/archives/1214

[ATTACH=CONFIG]762[/ATTACH]

آره ، یک چیز‌هایی‌ دارم ، من یک folder دارم ، هرچه راجع به هولوکاست میبینم save می‌کنم ، این فیلم این دیدار هست. کم کم مطالب را اینجا میگذارم.

این رو من روی یوتیوب پیدا کردم چند وقت پیش، این فیلم هم برای شخصی‌ هست که با یک گروه و یک نجات یافته هلوکاست به دیدار اشویتز رفتند.

ایالات متحده و هولوکاست
طی جنگ جهانی دوم، نجات یهودیان و دیگر قربانیان نازی ها برای دولت ایالات متحده از الویت خاص برخوردار نبود. سیاست گذاران متفقین نیز هیچ گاه تصور مشخصی از این مسئله نداشتند که چگونه می توانند عملیات نجات را در مقیاس گسترده پشت مرزهای آلمان دنبال کنند. سیاست وزارت امور خارجه ایالات متحده در خصوص پذیرش پناهندگان (که توسط وزیر وقت، کوردل هال اداره می شد) تا حدی به دلیل یهودستیزی (تنفر یا تعصب علیه یهودیان)، انزواطلبی، رکود اقتصادی و بیگانه هراسی (ترس یا تعصب علیه بیگانگان)؛ دریافت ویزای این کشور را برای پناهندگان مشکل کرده بود.


علاوه بر این، وزارت امور خارجه ایالات متحده گزارشات مربوط به نسل کشی را نیز با تأخیر به اطلاع عموم می رساند. در اوت ١٩٤٢، وزارت امور خارجه آمریکا تلگرافی دریافت کرد كه نقشه های نازی ها مبنی بر نابودی کامل یهودیان اروپایی را تأیید می كرد. این گزارش که از سوی گرهارت رینر (نماینده مجمع جهانی یهودیان در ژنو) ارسال شده بود، به دست دیگر مقامات دولتی نرسید. وزارت امور خارجه از استفن وایز، خاخام آمریکایی، که این گزارش را دریافت کرده بود نیز درخواست کرد که از انتشار آن خودداری کند.
مطبوعات آمریکا غالباً گزارش قساوت نازی ها را به طور کامل به اطلاع عموم نمی رساندند. در ١٩٤٣، یان کارسکی، پیک سیاسی لهستان، گزارش قتل عام گسترده ای را که از رهبران یهودی در محله یهودی نشین ورشو دریافت کرده بود، در اختیار رئیس جمهور فرانکلین دی. روزولت قرار داد. در این خصوص، هیچ اقدام اجرایی سریعی صورت نگرفت. کنگره آمریکا دو بار قانونی را رد کرد که طبق آن به 10000 کودک یهودی بدون همراه و خواهان پناهندگی، اجازه ورود به این کشور داده می شد.


در ١٩ آوریل ١٩٤٣، نمایندگان ایالات متحده و انگلیس در برمودا با هم ملاقات كردند تا برای رفع مشکلات پناهندگان زمان جنگ راه حلی بیابند. اما در کنفرانس برمودا هیچ طرح پیشنهادی قابل توجهی مطرح نشد. در ژانویه ١٩٤٤، روزولت به منظور تسهیل در نجات پناهندگانی که جانشان در معرض خطر بود کمیته پناهندگان جنگی را در وزارت دارایی بنا نهاد. فورت آنتاریو در نیویورک، به عنوان یک بندر ظاهراً آزاد شروع به ارائه خدمات به پناهندگان کرد. بااین همه، پناهندگانی که به فورت آنتاریو آورده می شدند نه از مناطق تحت اشغال نازی ها، بلکه از نواحی آزاد شده بودند.
پیش از بهار ١٩٤٤، نیروهای متفقین از عملیات کشتار یهودیان با گاز سمی در اردوگاه مرگ آشویتس-برکناو مطلع شده بودند. دولت ایالات متحده با درخواست رهبران یهودی مبنی بر بمباران اتاق های گاز و خطوط راه آهن منتهی به اردوگاه آشویتس موافقت نکرد. از ٢٠ اوت تا ١٣ سپتامبر ١٩٤٤، نیروهای ایالات متحده مجتمع صنعتی آشویتس-مونوویتس را که از اتاقهای گاز در برکناو کمتر از ٥ مایل فاصله داشت بمباران کرد. با این وجود، ایالات متحده در سیاست خود مبنی بر عدم دخالت در عملیات نجات تغییری نداد و اتاق های گاز و خطوط راه آهن را که برای انتقال زندانیان استفاده می شد، بمباران نکرد.

نکته مهم اینکه سرور این تارنما در جمهوری فدرال آلمان واقع شده است و انکار هولوکاست در آن کشور جرم است. البته من مخالف این قانون هستم چون آنقدر سند و مدرک هست که کسی‌ که هولوکاست را انکار کند خودش را مسخره کرده است و رسوا می‌کند ، البته استدلال پشت این قانون جلوگیری از فاشیسم است و آن را به عنوان یک تحریک نژاد پرستانه تلقی‌ میکنند. کسی سوال دارد و یا خواهان آغاز بحثی‌ در مورد این موضوع هست ، اینجا میتوانید آن را مطرح کنید.

مقدمه - به قدرت رسیدن هیتلر

در اوایل دهه 1930، فضای رعب آوری بر آلمان حکمفرما بود. رکود اقتصادی جهانی، تأثیر بسیار شدیدی بر این کشور گذاشته بود، و میلیون ها نفر بیکار بودند. شکست تحقیر آمیز 15 سال پیش آلمان در جنگ جهانی اول، هنوز در ذهن بسیاری زنده بود و آلمانی ها به دولت ضعیف خود، جمهوری وایمار، اعتماد نداشتند. این شرایط ، فرصت مناسبی برای ظهور یک رهبر جدید، یعنی آدولف هیتلر و حزب او، به نام حزب کارگران ناسیونال سوسیالیست آلمان- یا به اختصار حزب نازی- فراهم آورد.
هیتلر سخنران قدرتمند و مسحورکننده ای بود که توانست حمایت بسیاری از آلمانی هایی که به دنبال تغییر بودند را به خود جلب کند. او به تمام افراد مأیوس، نوید زندگی بهتر و یک آلمان نوین و پرافتخار را می داد. نازی ها بویژه برای بیکاران، جوانان و اعضای طبقه متوسط پایین (صاحبان مغازه های کوچک، کارمندان ادارات، صنعتگران و کشاورزان) از جذابیت برخوردار بودند.حزب نازی سریعاً به قدرت رسید. پیش از رکود اقتصادی، نازی ها عملاً ناشناخته بودند و فقط 3 درصد از آرای انتخابات 1924 پارلمان آلمان را کسب کرده بودند. در انتخابات سال 1932، نازی ها بیش از هر حزب دیگری رأی آورده و 33 درصد از آراء را به خود اختصاص دادند. هیلتر در ژانویه 1933 به عنوان صدراعظم یا رئیس دولت آلمان منصوب شد، و بسیاری از آلمانی ها بر این باور بودند که یک ناجی برای کشور خود یافته اند.

تاریخهای مهم


31 مارس 1933


فرمانداران نازی به حکومت بر ایالات آلمان منصوب شدند
آدولف هیتلر مقامات منتخب در دولت های ایالتی را با منصوبین نازی ها جایگزین کرد. یکی از نخستین گام های ایجاد سلطه مرکزی نازی ها در آلمان، حذف دولت های ایالتی بود. هرمان گورینگ، یکی از مقامات مهم نازی ها، به مقام رئیس دولت پروس، بزرگترین ایالت آلمان منصوب شد. تا سال 1935، اداره ایالات به دولت مرکزی در برلین واگذار شد.


2 ماه مه 1933


نازی ها اداره اتحادیه های صنفی را به دست گرفتند
گارد ضربت و پلیس، اتحادیه های صنفی را اشغال کردند. این عمل موجب ترس و وحشت در میان مقامات و فعالان اتحادیه های صنفی شد. اسناد و مدارک اتحادیه های صنفی توقیف، و اموال آنها مصادره شد. این اتحادیه ها به اجبار با سازمان نازی ها تحت عنوان "جبهه کارگری آلمان" ادغام شدند. به این ترتیب، نمایندگی مستقل کارگری از میان رفت.


14 ژوئیه 1933


حزب نازی به تنها حزب حکومت تبدیل شد
تمام احزاب سیاسی به غیر از حزب نازی منحل شدند. حزب نازی به تنها حزب سیاسی مجاز در آلمان تبدیل شد و این وضعیت تا شکست نظامی آلمان در سال 1945 ادامه یافت. به این ترتیب، آلمان به یک دیکتاتوری تک حزبی تبدیل شد. تعداد اعضای این حزب در سال 1935 به 2.5 میلیون نفر افزایش یافت و در نهایت تا سال 1945 به 8.5 میلیون نفر رسید.


20 ژوئیه 1933


آدولف هیتلر توافق نامه ای با کلیسای کاتولیک امضا کرد
طبق معاهده ای که به امضای دولت آلمان و واتیکان (بالاترین مقام در کلیسای کاتولیک رم) رسید، کاتولیک ها در ادای تکالیف دینی شخصی آزاد بودند، اما سازمان های سیاسی و اتحادیه صنفی کاتولیک ها منحل شدند. واتیکان (در مقام یک کشور مستقل) نخستین کشوری بود که مشروعیت دولت آدولف هیتلر را به رسمیت شناخت. به رغم این معاهده، نازی ها همچنان به آزار و اذیت کشیشان، سازمان ها و مدارس مذهبی و فرهنگی کاتولیک ها ادامه دادند.

حکومت پلیسی اس اس

جوخه حفاظتی یا اس اس، یکی از ابزارهای مهم نازی ها برای ایجاد رعب و وحشت بود. این جوخه کار خود را به عنوان گارد ویژه آدولف هیتلر و دیگر رهبران حزب آغاز کرد. اعضای اس اس که پیراهن های سیاه به تن می کردند، گروهی کوچک تر و برگزیده را تشکیل می دادند که اعضای آن نیز به عنوان نیروی کمکی پلیس و سپس به عنوان نگهبانان اردوگاه کار اجباری خدمت می کردند. در نهایت، نیروهای اس اس گارد ضربت (اس.آ) را تحت الشعاع قرار داده و پس از سال 1934 به ارتش خصوصی حزب نازی تبدیل شدند.


فرمانده اس اس، هاینریش هیملر، نیروهای عادی پلیس (غیرحزبی) را نیز به ابزار ایجاد رعب و وحشت تبدیل کرد. او در ایجاد پلیس مخفی قدرتمند حکومت (یا گشتاپو) در آلمان نقشی مهم داشت. این نیروی پلیس بدون اونیفورم، در سرتاسر آلمان از شیوه های ظالمانه و بی رحمانه ای برای شناسایی و بازداشت مخالفان سیاسی و سایر افرادی که از قوانین و سیاست های رژیم نازی پیروی نمی کردند، استفاده می کرد.


در ماه های پس از به قدرت رسیدن هیتلر، مأموران گارد ضربت و گشتاپو به منظور شناسایی دشمنان هیتلر، جست و جوی خانه به خانه را آغاز کردند. سوسیالیست ها، کمونیست ها، رهبران اتحادیه های صنفی و سایر افرادی که علناً به حزب نازی اعتراض کرده بودند، دستگیر و برخی از آنها کشته شدند. تا اواسط سال 1933، حزب نازی تنها حزب سیاسی به شمار می رفت و تقریباً همه گروه های سازمان یافته مخالف این رژیم نابود شدند. دموکراسی در آلمان مرده بود.
گروه های متعدد- از جمله گارد ضربت و نیروهای اس اس- صدها "اردوگاه" موقت در انبارهای خالی، کارخانه ها و دیگر مکان ها در سرتاسر آلمان دایر کردند که در آن مخالفان سیاسی را بدون برگزاری محاکمه و تحت شرایطی بسیار ظالمانه نگه می داشتند. یکی از این اردوگاه ها در 20 مارس 1933 در داخائو، در یک کارخانه مهمات سازی متروکه که از جنگ جهانی اول باقی مانده بود، دایر شد. داخائو که نزدیک به مونیخ در جنوب غربی آلمان قرار داشت، به اردوگاه کار اجباری "نمونه" برای سیستم وسیع اردوگاه های اس اس تبدیل شد.

کسری قبلا یک تاپیک خودت با همین موضوع اینجا زده بودی،ادغام بشه؟!
تاریخچه هلوکاست