البته درست است که اسلامستیزی بمعنی تفکر و آزاد اندیشی لزوما نیست.بقولی:"دین پایان میابد و فلسفه آغاز میشود"،ولی:
بزرگترین دشمن هر فرد آزاد اندیشی در جامعه کنونی ما اسلام است،هر اصلاحی بخواهیم صورت دهیم از حقوق زنان و کودکان بگیر تا اقتصاد و ... اسلام و مافیای اسلامی در خط مقدم است و در قرن 21 ام ما یک تئوکراسی اسلامی را در کشور داریم که دارد ایده های تمامیتخواهانه خود را صادر هم میکند،بدلیل سانسور شدید تنها مفر اطلاع رسانی همین اینترنت است.بنابراین بسیاری هستند از جمله خود ماها (پیش از بدور ریختن اسلام) که علت مسلمان بودنشان یا حداقل نرمش دربرابر آن در آنها سطح تفکرشان نیست همانطور که مردم کره شمالی ایده های ذهنیشان شاخص هوششان نیست.
در کل دشمن اصلی در نظر من تمامیخواهیست،اسلام هم از تمامیخواهترین ایده های موجود است.این مبارزه در خودش غرور انگیز است بنظر من،در هر سطحی که میخواهد باشد.اما از همه مهمتر اینکه این کوبیدن لازم است.اندیشمندان ایرانی بزرگی بوده اند که افتخار مقابله با اسلام را نداده اند رفته اند خارج برای خودشان انسانهای موفقی هم شده اند نسبتا،در غرب شاید کار دین تقریبا تمام شده باشد ولی در خاورمیانه نه،ولتر برای خودشان را کوبید،حالا تکرار سخنان او ممکن است نوآوری نباشد ولی برای ما هنوز کوفته نشده و نو و کهنه بودن آن هم توفیری در اصل این حقیقت ندارد.من حداقل خوشحال میشوم اگر حتی این ستیز باعث آزادی حتی یک نفر از دست اسلام شود یا بخاطرش بصورت یک زن اسید پاشیده نشود.افتخار داشتن یا نداشتنش چندان مهم نیست.