Mehrbod نوشته: راسل اینجا یک جستاری بنام ادبیات سکولار داشت.

با این همه همه زبانها، بویژه زبان پارسی ریشه گرفته از این باورهااند. برای نمونه «دیو»ِ «دیوانه» از کجاست؟

یا زمانیکه میگویید «اِی وای» در حقیقت دارید «ایزد باد» در ایران باستان را سدا میزنید!

یک جایی هم آمده بود که گویا در اوستا برای برخی چیزها دو واژه داشته‌اند، اندیشیدن (اهوراییک) و سِگالیدن (اهریمنیک)
هر دو یک کارواژه هستند، ولی دومی منفی و اهریمنیک (شیطانی) آن.

اینها را باید پذیرفت، واژگان اسلامی/عربی را ولی میشود بیرون ریخت.

خب برای نمونه همین اندیشه و سگال رنگ و بوی دینی داره.
به نظر من پذیرفتن واژگانی که کارکرد دینی خودش رو از دست داده اشکالی نداره(مثل دیوانه یا ای وای) ولی اگر کسی که به خاطر باور های دینی فرزند نامشروع یا ناورا(هر دو مفهوم دینی دارند) شمرده میشه،این وازگان باید اصلاح بشه چون بار دینی(و البته مسخره) ای با خودش داره که زیان اوره.