[Russell]

اینکه اصلا اینکه جنگی شروع شده، اینکه اونها الترناتیو بدتری نسبت به کسانی که باهاشون میجنگند هستند و... گویا مهم نیست، مهم اینه که اونها جون منو به صورت غیر مستقیم و غیر عمدی حفظ کردند!

بله مهم نیست. شما تا آخر عمرت میتونی به پدر و مادت فحش بدی که برای یک شب
بی‌خیالی باعث به دنیا آمدنت شدند، و آیا آن شب قصد کرده بودنذ و قبلش هابز خوانده بودند
یا نه، به گذشتگان فحش بدی که این چه مملکتی هست که با معیارهای ذهنیت سازگار نیست و
به رزمندگانی که رفتند جلوی تجاوز به ناموست رو گرفتند فحش بدی و
بگی اگر این نمیشد اون میشد. همونطور که گفتم تا هر وقت که بخواهیم میتونیم
با تظاهر به قراردادی بودن دنیا و وجود تضمین به خودفریبی ادامه بدهیم.
ولی وقتی داعش سر خر رو کج کرد و اومد طرف ما نه اون افتخار دست بوسی رو به ما میدهد و نه
وقت برای سخنرانی درباره‌یِ «اختیار» و «قرارداد» هست.