[Dariush]

جمع دوستان انقلابی در نبود ِ ما چه گرم میشود! یعنی هرگونه ارتباط میان ِ این دو کاملا تصادفی‌ست؟

من گاهی شگفت‌زده می‌شوم از اینکه چقدر دوستان فعالیتشان در این انجمن مجازی را جدی می‌گیرند، اما زندگی حقیقی‌شان آن بیرون را رها می‌کنند. خب این یعنی بیماری، یعنی جایگزین کردن زندگی موفق با چیزی کاذب! اگر این انجمن چنان نقشی در زندگی شما ایفا می‌کند بله، هرچه زودتر از شر آن خلاص بشوید بهتر است.

راست‌اش من از شما و مهربد بیش از این چیزی که می‌گویید شگفت‌زده می‌شوم! چه کسی زندگی و شخصیت ِ مجازی
خویش را در اینجا اینقدر جدی گرفته امیرجان؟ من تا آنجا که کم و بیش از وضع زندگی دوستان خبر دارم اگر چه گاهی
فراز و نشیب داشته و دارند جملگی(از مهربد و شما گرفته، تا میلاد و کوروش و از من و راسل گرفته تا شهریار و آنارشی)
در زندگی خویش و در میان ِ اطرافیان ِ خویش آدم‌ها موفقی هستند. آری، من هم اگر بدانم کسی از دوستان بودن در
اینجا را به بهبودی که می‌تواند در شرایط ِ زندگی خویش بدهد ترجیح می‌دهد شگفت‌زده خواهم شد (با توجه به سطح
هوشمندی و فرزانگی دوستان)، اما وقتی آنچنان چیزی را نمی‌بینم، این توصیه‌های پی‌درپی برایم بیشتر شگفت‌آور
هستند!

من تا آنجا که خبر دارم، اکثر کاربران ِ شاخص و قدیمی اینجا، دفترچه تنها جایی‌ست که در آن فعالیت می‌کنند(آنهم
نیم‌بند). من که نه در توئیتر، نه در فیسبوک، نه در یوتیوب و .... هرگز فعالیتی نداشته‌ام (اگرچه گاهگداری اکانتی
برای منظوری ساخته‌ام) و جز یک وبلاگِ قدیمی جایی جز اینجا نمی‌نویسم، دوستان هم تا آنجا که من می‌شناسم
و می‌بینم اغلب همینطور هستند.

امیر جان، فکر میکنم دوستانِ اینجا یک ده پانزده سالی‌ست که از مرحله‌ی تینیجری گذشته‌اند.

از اینها بگذریم، شما یا راسل عزیز یا دیگر دوستان اگر پایه‌ی شترنگ هستید من در انتظار شما هستم.