[Mehrbod]

تلقی کرده بودند، یعنی انتظار داشتند با ترجمه‌ی فلان کتاب یا نوشتن بهمان مطلب تاثیری(ترجیحا مثبت)بر جهان بیرونی بگذارند،

حال آنکه تاثیری که درپی آن هستید باید درونی باشد نه بیرونی!

و گرفتاری همینجاست که باید افزود این 'باید' افزوده‌یِ بالا از سر ناچاری‌ست, اگرنه در چهره‌یِ درست کار «باید» بتوان
بر جهان بیرون تا اندازه‌ای تاثیر گذاشت و مهندتر از همه, هرکس سرنوشت و سامه‌هایِ زندگی اش را دستان خود داشته باشد, نه اینکه سرنوشت زندگی اش در دستان دیوانسالاران ناشناس, شرکت‌هایِ بزرگ و بی در پرک و سرانجام ابرسازواره‌هایِ فراروئیده باشد که بیرون از دامنه‌یِ کنترل او جای گرفته و روی سرنوشت وی روزانه می‌گُزیرند.

به دیگر زبان:

خب پس می‌خواهید از وابستگی خود به تکنولوژی بکاهیید. همینرا بگویید و فهم ماجرا را آسان بکنید.

سخن هرگز از وابستگی به فندآوری نبوده, بساکه در دست داشتن آینده و کنترل بر روی زندگی خود
بوده که فندآوری آنرا از دستان ما بیرون کشیده و به دستان ابرسازواره‌هایِ فراروئیده,
همچون همبود و شهرمندی ِ‌هایِ نوین واسپارده است.

ازینرو, فندآوری دشمن من و شماست, زیرا ازگذر هستی و پیشرفتگی آن من و شما
دیگر روی زندگی خودمان کنترل نداریم و این کمبود و نبود را از راه بازی‌هایی مانند
"سخنگاه‌نویسی", "گفتمان", "اسلامستیزی" و جزآن برآورده می‌سازیم که در پایه و بنیاد, بیهوده‌ و کژرفته‌اند.


پارسیگر