[Dariush]

من یک فصل و خرده‌ای از آنرا دیدم. سریال خوبی بود ولی نمیدانم در قسمت‌هایِ بعد چه شده که اینجور صدا کرد. بازیگر نقش جس را دعوت کرده بودند برنامه‌یِ تخت‌گاز، چنان برای دختران کف و سوت میزدند که برای تام کروز نمیزدند.

درباره‌یِ سریال برای من عجیب است داریوش جان که از The Wire خوشت نیامد. این اصلا یک چیز دیگری‌ست. خواستی برو چندتا از معرفی هایش را ببین. خیلی آنرا بهترین برنامه‌یِ تلوزیونی کل تاریخ آمریکا میدانند. معادل رمان نویسی‌ست در تلویزیون.

راسل جان این بریکینگ بد آنقدر زیبا بود که من بعضی از قسمت‌هایش را چندین بار دیده‌ام، کاری که هرگز در گذشته‌ام سابقه نداشته! این فیلم تازه از فصل 3 جدابیتِ حقیقی‌اش آغاز می‌شود. پیشنهاد می‌کنم تا آخرش را ببین که واقعا حیف است اگر نبینی. جذابیتِ داستان هم در این است که چطور یک انسانِ دست و پا چلفتی و در نظر همه احمق، تبدیل به چنان هیولایی می‌شود که تنِ همه را به لرز می‌اندازد. برای من این از آن جهت جذاب است که بسیار نزدیک به واقعیت است. چرا که در واقعیت ما با اندکی دقتِ بیشتر می‌توانیم ببینیم که تاثیر فشارها و نگاه‌های اطرافیان می‌تواند چقدر روی انسان‌ها عمیق باشد و آنها را به چه کارهای خارق‌العاده‌ای وادار کند. من یکبار این مشاهده را با بی‌رحمی در مورد خواهرم انجام دادم: او تا مدتها از ضعیف‌ترین شاگردانِ مدرسه بود و همیشه یا به زحمت درسی را پاس می‌کرد و یا آنکه تجدید می‌آورد. سالِ دومِ دبیرستان من او را با تحقیرهای موضعی تحریک کردم و نگاهِ دیگران را برایش به شکلی به عنوانِ موجودی ناقص‌العقل تعبیر کردم. ترمِ دوم همان سال او از شاگردانِ ممتاز کلاس شد و هنوز هم همینطور است! او برای آنکه خودش را ثابت بکند و به دیگران نشان بدهد که انسانی لایقِ تحسین است چنان تلاش می‌کرد که براستی حیرت‌آور بود! بعدها من به او یادآور شدم که فاصله‌ی میانِ این دو شرایط چقدر ناچیز است.

در مورد وایر هم من یک فصل‌اش را دیدم. باید بگویم نه بدم آمد و نه خوشم آمد فقط نمی‌دانم چه شد که نشد ادامه‌اش را ببینم! با توصیه‌هایی که دوستان کرده‌اند گویا حتما باید ببینم‌اش.