[ابن سینا]

بسم الله الرحمن الرحیمآقای آگنوستیکبنده نگفتم شما گفتید که انسان معلق(کسی که هیچ حسی ندارد) بی ارزش است.نه بنده و نه شما چنین ادعائی نکردیم.تفاوت نظر بنده و جنابتان در این است که شما می فرمائید چنین شخصی به خدا نمی رسد چون توانائی تجربه کردن ندارد و بنده می گویم چرا،می شود شخصی بدون هیچ حسی هم به خدا برسد.گفتم خیلی از فلاسفه اسلامی،در واقع پس از ابن سینا اکثریت فلاسفه اسلام(به جز خواجه نصیر و علام حلی که البته در مجامع فلسفی این دو را متکلم می شناسند)مثل ملاصدرا،حاجی سبزواری وعلامه طباطبائی براهینی برای اثبات خدا آوردند که بی نیاز از توجه به ممکنات است برای اثبات خدا و اولین کسی که اینچنین برهانی داد جناب شیخ الرئیس ابن سینا بود.به این براهین که در اثبات خدا بی نیاز از توجه به ممکنات هستند،برهان صدیقین گویند.بنده قسمتی از نظر قبلی ام را می آورم چرا که در آنجا درست پاسخ داده بودم ولی گویا شما آنرا ندیدید.«در مورد این که گفتید اگر کسی هیچ حسی نداشته باشد از یک باکتری هم کمتر خواه بود نشانه از عقیم بودن ایدئولوژی های شما دارد.اتفاقاً این بحث را فلاسفه اسلام وارد کرده اند.مثلاً ابن سینا می گوید چنین شخصی معلق است یعنی هیچ حسی ندارد.ولی کسی که هیچ حسی نداشته باشد وجود خود را در می یابد،چرا که وجود خود را درک نکند باید با معدوم یکی باشد حال که اینطور نیست.بنده به شما گفتم افرادی مثل ابن سینا،صدرالمتالهین،حاجی سبزواری و علامه طباطبائی براهینی آوردند بدون توجه به ممکنات.»و اما بعد....گفتید چند موجود مثال بزنم که متحرک باشند که نیاز به محرک داشته باشند.دقت کنید.حرکت یعنی فعلی که یک کمال نخستین(یعنی یک موجود)به سمت یک کمال ثانوی انجام می دهد برای رسیدن به آن کمال ثانوی.پس محرک در حرکات کمال ثانوی است .من این را در نظر قبلی متذکر شده بودم.اما چند مثال.حرکت در مکان وزمان مثال هایی مادی.اما شما که به موجودات مجرد اعتقادی ندارید و من البته گفتم رجوع کنید به تفسیر المیزان ذیل آیات1-5 علامه طباطبائی در آنجا اثبات می کنند علم و دانش مجرد است ونه مادی(و انشاء الله در آینده خود این موضوع را در تالار می گذارم و دلایلی بر دلایل علامه می افزایم).اما اگر شما موجودات مجرد را قبول داشته باشید فرضاً نفس انسان یا عقول(موجوداتی مثل فرشته ها)طبیعتاً این ها هم در مقام پائین تری نسبت به حضرت جلت می باشندفلذا می خواهند خود را به آن بی نهایت هستی برسانند.اینجا تکامل است.در واقع حرمت همان تکامل است منتهی در حرکت زمان و مکان عینی می شود.فرضاً تمام موجودات در معاد به مقامی بالاتر می روند چرا که حرکت و تکامل داشته اند.پس حرکت با تکامل یکی است.پس فرض تکامل برای موجودات غیر مادی محال نیست بلکه لازم است چرا که می دانیم آنها بی نهایت نیستند.