[Reactor]

هرچند کیروش رفت ولی به نظرم بهترین کار نگه داشتنش بود.
تیم ما برای اولین بار دور مقدماتی جون به لبمون نکرد و صعود کرد.
در مورد بازیها هم به نظر من جلوی نیجریه چاره ای جز دفاعی بازی کردن نداشتیم.
آرژانتین رو عالی کار کردیم. به نظرم بهترین بازی تاریخ تیم ملی فوتبال بود. فقط سر سوتی نکونام آخر سر گل رو خوردیم.
بازی بوسنی هم به نظرم بچه ها بوسنی رو دست کم گرفته بودم. گلی اول رو که خوردن کل سیستم بازی ایران رو از هم پاشوند و دوباره سیکل معیوب احساسی بازی کردن ایران شروع شد. همین داستان دست کم گرفته بوسنی بود که بعد از خوردن گل سوم بچه ها رو عصبانی کرد و آندو و مخصوصا کریم انصاریفرد نزدیک بود دعوا کنند

به نظرم آرژانتین هم سر بازی با ایران غافلگیر شد. آرژانتین هم فکرش رو نمیکرد که ایران اینطوری بتونه بازی کنه. اما همون شگفتی رو که ما در برابر آرژانتین ساختیم, بوسنی در برابر ما ساخت.

به نظرم ما بهتر بود که هدفمون در جام فقط خوب بازی کردن میبود نه بردن!

هر تیمی که خواسته قشنگ بازی کنه زده تیم های بزرگ رو لوله کرده!
یک نگاهی به مدعیانی که دنبال نتیجه و جام بودن و حذف شدن بندازید: انگلیس, اسپانیا, پرتغال, ایتالیا
یک نگاه به تیم هایی که طبق گفته ی سرمربیا و بازیکناشون فقط اومدن فوتبال رو زیبا بازی کنند و با همین زیبا بازی کردن از گروهشون بالا اومدن بندازید: الجزیره, کاستاریکا, یونان, سوئیس, بلژیک , آمریکا

این ها هیچ کدوم مدعی قهرمانی نیستن ولی اومدن که فوتبال قشنگ رو بازی کنند.
ما هم بردمون جلوی آرژانتین همین بود که تو اون بازی دنبال نتیجه نبودیم و قشنگ فوتبال بازی کردیم و همین باعث شد آرژانتین جلومون کم بیاره.
اما جلوی بوسنی چون دنبال امتیاز گرفتن بودیم با یک بار گل خوردن, شیرازه ی تیم از هم پاشید.
اما بازهم کار کیروش سازنده بود و شیرازه ی تیم مثل دوره های قبلی تکه تکه نشد.
قدیم ها واقعا با احساسات بیش از حد در بازی دیگه گَندش رو در میاوریم. بچه ها وقتی بازی رو باخته میدیدن فقط کم مونده بود بشینن وسط زمین و زار زار گریه کنن. الان به نسبت منطقی تر بودیم