[Russell]

چوب‌کاری می‌کنی راسل جان؟ شما خودت استادی، بازی‌ات بی‌اغراق خیلی خوب است.
من به هیچ وجه در مقامِ آموزاندن نیستم، اما اگر یک پیشنهاد داشته باشم این است که :بازی، بازی و بازی! از هر فرصتی برای بازی کردن استفاده کنید. من در سایت‌‌های مختلف در این مدت شاید بیش از دویست بازی کرده‌ام:)) و به وضوح پیشرفتِ خودم را حس می‌کردم. اوائل تنها سعی میکردم که بر اساسِ پیش‌بینیِ حرکاتِ حریف بازی کنم، اما کم کم آموختم که استراتژی خودم خیلی مهمتر است؛ شما همین دو بازی را ببینید ، من بجای آنکه در اثر تلاشهای امیر، در استراتژی او گیر بیافتم، با تمامِ توان سعی می‌کنم که بازی خودم را پیش ببرم و می‌بینید که او در نهایت تسلیمِ ثباتِ من در بازی می‌شود. در ثانی من یکسری نقطه‌ ضعف همچنان دارم که هنوز دارم برای ترمیم‌شان تلاش می‌کنم.البته من صادقانه باید بگویم که با توجه به شناختی که نسبت به امیر داشتم، برای بازی با ایشان خیلی زیاد تمرکز و انرژی به خرج دادم و تمامِ توان‌ام را به کار بردم و به همین خاطر شما هتا یک حرکتِ نیمه اشتباه یا غیرحساب‌شده هم در بازی‌ام نمی‌بینید. همینجا یک نکته‌ای که خیلی به سودِ من در این بازی‌ها تمام شد را باید بگویم: من بازی‌های پیشین امیر با دوستان را به دقت تحلیل کرده بودم و شناختی کمابیش دقیق نسبت به سبکِ بازی، نقطه‌ضعف‌ها و قوت‌هایش پیدا کرده بودم، در حالیکه او هیچ شناختی نسبت به بازی من نداشت.

داریوش جان از بابت تعارف نمی‌گویم. من الان بسیار دوست دارم نظر و توصیه‌ات را درباره‌یِ بازی‌ام بدانم. البته من متاسفانه همچنان ایرادهای ابتدایی مثل همان نداشتن تسلط به گشایش‌ها را ندارم. خود همین داستان برای من انگیزه‌ای شد که بروم مطالعه‌یِ آنرا بجایی برسانم تا بتوانم از طریق بازی‌‌ بیاموزم و بهتر شوم.