[Russell]

نه راسل جان! موضوع این است که من هفت هشت‌ماهی‌ست که با دو سه نفر ِ خیلی قدر (خیلی قدر ، یعنی اینکه یکی‌شان را در سطحِ جهانی حساب بکنید) خیلی تمرین می‌کنم و تحتِ تعلیم‌شان بوده‌ام و از این جهت در واقع یک دوپینگ حسابی کرده‌ام. راست‌اش الان که فکر میکنم از همان اول هم من بازی‌ام بد نبوده؛ من شاید ده‌ها بار شترنگ را در سالهای گذشته به کسانی که شاید الان با زیر 10 حرکت مات‌شان می‌کنم باخته‌ام؛ اما الان که می‌بینم تنها و تنها به خاطر بی‌حوصلگی و عدمِ علاقه‌ام به شترنگ بوده(شترنگ را یک وقت‌تلف‌کنی مسخره می‌دیدم همیشه) و هر بار که انگیزشی جدی برای تمرکز بالا داشتم طرف را ناک‌اوت می‌کردم فورا! استعدادِ من زمانی کشف شد که آن بازیکنِ قدر را در کمالِ ناباوری‌اش به زحمتِ گران انداختم و از من قول گرفت که یکی دو سال تحت نظرش باشم!

خب اگر آن دوپینگ نبود که من می‌گفتم فرستاده‌یِ اسپاگتی هستی و پیامبر جدیدی آمده.
در آن بازی‌هایِ قبلی هم مشخص بود مشکل از نبود تمرکز است.
وقت داشتی منرا هم قدری راهنمایی کن و آموزش بده