[Nevermore]

بیشتر دوست داشتم برسیم به اینکه:
شما(منظورم شخص شما نیست) گر چه پا بروی عقاید پیشین خود گذاشته اید
ولی قادر نیستید نزدیکان خود را متقاعد کنید که انچه شما میاندیشید درستتر از اندیشه ی انهاست

این قادر بودن مستلزم وجود شرایط بسیار است.اینکه مخاطبم چند سال داشته باشد،چه میزانی از اطلاعات داشته باشد،من سودی در تغییر عقیده ی او ببینم یا خیر و از همه مهمتر اینکه وقت و زمان و انرژی بسنده برای هزینه در این مورد داشته باشم یا نه؟در مورد شخصی مانند مادر من به نگرم نیازی نیست بیش از این تغییر عقیده دهد،همینکه پذیرفته عقایدش در حد نماز خواندن باشد و سعی نکند اسلام را به کسی آموزش دهد و آن دسته از مزخرفات اسلام را که براستی برای دیگران مضر است کنار بگذارد،همین کافی است.اما در مورد اطرافیان جوان کوشش بسیار کرده ام و در این راه عقاید خیلی ها را نیز برگردانده ام.

همیشه حمله به ائمه دیده میشود و همچنین بیارزش بودن انها
وقتی شما دینی رو به کل کنار میگذارید طبیعتا نباید روزهایی که بنام همان افراد بیارزش نام نهاده میشوند برایتان حتی بهانه ای باشد برای شاد کردن کسی که دوستش دارید
شاید از نظرتان این مبحث انقدر بیاهمیت باشد که به ان فکر هم نکرده اید
ولی بواقع برای من جای سوال ست که چرا فاطمه را ناسزا میگویید ولی روزش را قدر می نهید؟؟

خیر من روز فاطمه را قدر نمی نهم،این تنها تلاشی است برای شاد کردن مادرم.وقتی می بینم هدیه ی من در چنین روزی او را بسیار خوشحال تر می کند تا آنکه در روز چه می دانم 5 اسفند به او هدیه بدهم مسلم است که گزینه ی نخست را بر می گزینم،هدیه با چاشنی ِ چند ناسزا و دری وری به فاطمه سلام الله علیهآن شاد شدن مادرم هم بی گمان به خاطر روز فاطمه نیست،از آن رو است که در این روز همه ی زنان چه مسلمان و چه نا مسلمان از شوهران،پسران،دختران،دوست پسران و ... هدیه دریافت می کنند و شما حسادت زنانه را که می شناسید آن وقت آزرده خاطر می شود.:e058: