[Mehrbod]

مهربد گرامی، من با شما همداستانم. از هر منظری بنگریم حرف شما درست است که اینجا از نبودِ کاربر رنج می‌برد. یک راهی که به نظر من می‌رسد این است که چند نفر از کاربرانِ فعالِ اینجا داوطلب شویم که هر ماه به هر طریقی حداقل یک عددی(هر عددِ قراردادی) از افراد را به اینجا دعوت کنیم، اگر ده نفر شویم و تعهد کنیم که هر کدامِ ما هر ماه حداقل به 30 نفر دعوت‌نامه بدهیم و تنها 10 درصدِ این افرادِ دعوت‌شده در اینجا عضو شوند، آنگاه در ماه حداقل 30 نفر عضو جدید خواهیم داشت. لانه‌ی کاربران هم کاملا مشخص است: فیسبوک . دیگر اینکه به نظرم مهمترین دلیل برای بی‌کاربر بودنِ اینجا این است که در اینترنت واقعا ناشناخته است. سایت‌های زیتون‌فروشی در منجیل هم از اینجا شناخته‌ شده‌تر هستند! به نظرم باید دروازه‌هایی به اینجا باز کنیم. مثلا می‌توانیم به ادمین سایت‌هایی که با ما هم‌مسلک هستند درخواست بدهیم که به ما لینک بدهند، ادمینِ دفترچه هم می‌تواند در جاهایی مثلِ بالاترین تبلیغ کند و ما هم می‌توانیم سایتی باز کنیم و آنجا مطالبی از اینجا و جاهای دیگر قرار دهیم به همراهِ پیوندی به اینجا. به نظرم از ابتدا اگر برنامه‌ای و انگیزه‌ای برای رونق بخشیدن به اینجا وجود داشت تا الان وضع بهتر می‌بود. ولی هنوز هم دیر نشده و می‌توانیم با این کارها به جاهایی برسیم. نگر خودتان در موردِ این راهکارها چیست؟

نمیدانم, ما اینجا کارهای فراوانی کرده‌ایم و راست اش من از این گداییِ کاربر بد ام میاید. ما اینجا نوشته‌هایِ خوب و بد فراوان داریم و سخنگاه
هم نباید همه اش که چیزهای خوب خوب و خوشایند باشد, هم سخنگاه است هم اندیشگاه است هم نبردگاه هم گاهی پاتوق.

من برای خودم هزار بار هم بددهانه‌تر سخن بگویند باز مینویسم چون ارزش جاییکه آدم میتواند به زبان مادری اش آزادنه روشنگری کند بالاتر از اینهاست.

ولی در دست دیگر, من احساس میکنم بسیاری مانند خود من هستند که هرگز گذر اشان به اینجا نخورده و اگر ما دست روی دست بگذاریم هم
نخواهد خورد. خود من سالهاست که دیگر چیزی در گوگل و ... به پارسی نمیجویم, چون چشمداشتِ یافتن چیزی باارزش را در آن ندارم و
بجز facebook خودم و چند دوست بیرون با ایرانیان هیچ پیوندی ندارم و بیشتر روز را هم با زبان انگلیسی میسپرانم.
به نگر خام من یک شمار فراوانی ایرانیان اینچنینی هم باید آن بیرون باشند. ولی در این زمینه از روی همین ناآگاهی و
جستجو نکردن پارسی نمیدانم چه اندازه دفترچه در فهرست‌هایِ گوگل و ... میاید, با رتبه الکسا نباید آن اندازه‌ها پایین باشد.

مهربد گرامی‌ بخاطر ایران عزیز ما از شما تقاضا می‌کنم که اینجا باشید ، از تاریخ ۲۰ آوریل که من سرم از نظر شغلی‌ خلوت میشود ، تلاش می‌کنم در فیسبوک تا جایی که توان دارم برای انجمن تبلیغ کنم! اینجا تنها مکان ستیز با اسلام اهریمنی و ضدّ خلقی در اینترنت است ، امیدوارم شما در این سنگر باشید!

دوستان از دست‌آویز به سُهش‌هایِ من خوددارید. با فرزند خواندن و میهندوستی که کار بی ارزش ما باارزش نمیشود. اینکه من اینجا
افیون‌وار بیایم برای کمتر از ٢٠ یار فرهیخته چیزهاییکه میدانند را بازبگویم چه سودی دارد؟ این چگونه به سود همین ایران میشود؟
این بیشتر زیانه! بهتره برویم بیرون چند تا آدم معولی سخن بگوییم تا اینکه بیاییم کاری
را بیانجامیم که در بیرون اش سودمند و خوب به نظر میاید ولی در درون افیونی بیش نباشد.

مهربد جان،من گمان می کنم خیلی از همین دوستان روزانه مطالب این سایت را می خوانند،اما از من بپذیر که نوشتن در چنین سایت هایی و شرکت در بحث های آن مستلزم اختصاص دادن زمانی ویژه برای آن است،چنانکه خود ات هم می دانی پاسخ برخی پست ها شاید ساعت ها طول بکشد و یافتن رفرنس های معتبر و غیره هم زمانبر است،این است که برخی ترجیح می دهند مدتی نباشند،و دوستان تازه وارد هم طول می کشد تا تصمیم بگیرند زمان بگذارند،من خودم از روز نخست تاسیس این انجمن خواننده ی نوشته های دوستان بودم و پس از 2 سال تصمیم گرفتم ثبت نام کنم.من شک ندارم دوستانی چون امیر و راسل هم پیک ها را می خوانند اما وقت نوشتن را ندارند.

من این را نمیپذیرم. پاسخگویی هم این همه زمان نمیخواهد! من و تو خودمان نیمی از یک کتاب را ترزباندیم و آنهم این اندازه زمان نبرد. این کرختی
بی‌انگیزه نیست و انگیزه‌ اش همین نبود خواننده است; ما اینجا داستان مرغ و تخم مرغ را داریم. برای اینکه اینجا شلوغ شود باید شلوغ باشد و برای
اینکه شلوغ باشد باید شلوغ شود! ما چندتایی که از آغاز بودیم کوشیدیم این تخم نخستینی را با کارمایه‌یِ خودمان بیافشانیم و این ٤ تا ٧ نیز
ته مانده‌هایِ همان انرژیِ سرمایه‌گذاشته‌یِ آغازین هستند, ولی این انرژی روشن شد بی‌فرجام بود و نویسنده‌یِ میانه
در این سخنگاه ارزش آنچنانی برای نوشته‌هایش نمیبیند و خود اش را دانه‌افشان هم نمیداند و پس بود و نبود اینجا برایش
چیزی‌ست میان بود و نبود برج میلاد. بود این برج خوب است, ولی خب نبود هم نبود, چیزی نمیشود!

با این همه با تغییر رویکرد در پاسخ گویی موافقم،گاهی اوقات نحوه ی پاسخ گویی کاربران(که خود من هم جزء آنها هستم و زبان تندی دارم) برای تازه واردان زننده است و من به شخصه زین پس تلاش می کنم تا رویه ی پیشین را ادامه ندهم.

برای من هم این آمار بازدید کننده مبهم است و براستی اگر نیمی از این بازدید کنندگان اشخاص حقیقی باشند، به نظرم این سایت به هدف خود رسیده و همین هزار نفر بازدید کننده خود جای سپاسگزاری از دوستان دارد.

ولی کماکان معتقدم دفترچه میان سایت هایی با کارکرد مشابه بسیار موفق عمل کرده.

دگرانیدن روش برخورد و .. کارهایِ خوبی میتوانند باشند, ولی با که؟
آمار بازدیدگران اینجا هم بروشنی چرت است و من هیچ شگفت‌زده نخواهم شد اگر اینجا بیشتر از ٢٠ تا خواننده ناشناس هم نداشته باشد.
یاد اتان باشد خواننده‌ها پُرگاه با tor میایند و tor هربار یک ip جداگانه میاندازد که نرم‌افزار سخنگاه آنرا بنادرستی یک بازدیدگر یکتا می‌‌انگارد.

دوستان مسخره‌ام نکنید اسپاگتی‌وکیلی ولی یکی دو هفته است احساسِ خنگ بودن به من دست داده. گویا اثر شیرینی و آجیل خوردن‌های این چند روزه‌ است!
پ.ن: مهربد گویا تهدیدهایت یک اندکی تاثیر داشته، متوجه منظورم که شدی؟:e405:

نه به دید من هموندان اینجا فرا-اندازه از خود اشان دارند مایه میگذارند. گفتم که, کسیکه هماکنون مینویسد و یا بیشتر از ٥٠٠ نوشته دارد
خویشکاری اش را پیشتر بجاآورده, ولی دربرابر آن هم ایرانیان چندان به کار ما بها نمیدهند و هم خود ما در یافتن آن درسد اندکی که بها میدهند, ناکام بوده‌ایم.

با این همه من آن چندان هم دلم نمیخواهد بروم, ولی ماندن را هم با داستان کنونی ناجور بیهوده میبینم. پیش از رفتن و ٧٧٧٧
گفتم اگر بتوان یک آمار خوب از کارنامه‌یِ دفترچه در این چند سال خواهم آورد و میکوشم بهترین راه را هم برای خودم بگزینم; دگرگزین من میتواند رفتن
و بازگشت تا زمانیکه باشد که اینجا شلوغتر شده باشد و بگوییم شمار هموندان نامنوشته به ١٠٠٠ برسد (ولی نه اینجور که کسی دنبال گداییِ کاربر بخواهد برود).


پارسیگر