[Dariush]

نه انگار جای من هم اینجا افزوده است.

من تا ٧٧٧٧ اُمین پیک ام نزد دوستان و یاران هستم, اگر سخنگاه همینجور مرده و
خاموش بود من هم یک درنگ همیشگی نموده و برای همیشه دفترچه را کنار‌مینهم.


پارسیگر

مهربد بزرگوار، شما چرا اینقدر زود ناامید می‌شوید؟ قدری به اندیشمندانِ تاریخ نگاه بکنید که چه میزان تنها و مهجور بوده‌اند ولی امروز پس از صدها و هزاران سال ما از ناامید نشدن‌شان چقدر سپاسگزار شده‌ایم و در نهایت این حماقت و جهل بوده که در برابرشان شکست خورده! شکیبایی خود عنصری مهم از خردگرایی‌ست! من خبری جالب و شاید باورنکردنی برایتان دارم: من در یک سالِ گذشته در دانشگاه حداقل از پنج نفر وصفِ اینجا را شنیده‌ام و همیشه هم از سوادِ بالای کاربران‌اش تعریف کرده‌اند. من بازخوردهای جاهایی مثلِ اینجا را در بیرون زیاد دیده‌ام که شوربختانه نمی‌توانم نشانی‌های روشنی از آنها اینجا بگویم.

من فکر می‌کنم در گذشته ما اشتباهاتی کرده‌ایم از جمله اینکه با کاربرانِ نو، برخوردِ سردی داشته‌ایم و جوی خشک و سخت اینجا برقرار کرده‌ایم (چیزی که همه‌ی کسانی که با من در موردِ اینجا حرف زده‌اند نسبت بهش هشدار داده‌اند) که البته اخیرا کمی از شدت‌اش کاسته شده. ایرادِ دیگرِ اینجا این است که در فضای مجازی نشانی از آن نیست. من امیدوارم امسال بتوانیم آن یکی سایت را راه بیاندازیم و تونلی باز بکنیم به اینجا!

با تمامِ اینها، من هنوز گمان می‌کنم اینجا جوان است و فرصت برای رشد زیاد دارد. اگر هم نداشته باشد، شما بیاندیشید که از کاربرانِ شاخصِ اینجا چقدر آموخته‌اید، بودنِ فضایی چون اینجا یعنی وجودِ این فرصت که سالی دو سه تا آدم شبیه به اینها راهشان به اینجا باز شود، برای من همین هم کافی‌ست! شما قدری به فضای مجازی پارسی دور و برتان نگاه بکنید و ببینید که چقدر رقت‌انگیز و هتا تهوع‌آور است. در برابرِ تمامِ آنها، فضایی چون اینجا، با تمامِ خلوتی‌اش، بسیار ارزشمند است.

نباید از نوشتن در اینجا انتظارِ بازخوردِ آنی داشت، نوشته‌های شما در اینجا می‌مانند و (تقریبا) همیشه در دسترس خواهند بود و کسانی خواهند بود که ارزش‌شان را دریابد. به یاد بیاورید اکثریتِ مطلق در همیشه و همه جا نادان بوده‌اند، اما همان 5 درصدی که چنین نبوده‌اند، کارِ خود را کرده و آن 95 درصد را تحتِ تاثیر خویش قرار بده‌اند، شده هتا چند دهه یا چند سد سال پس از مرگ‌شان! من مطمئنم روزهایی خواهند بود در سالهای آینده شما از نرفتن و بودن در اینجا نه تنها پشیمان نخواهید بود که از خواندنِ نوشته‌های امروزتان از خودتان حس رضایتمندی خواهید داشت.