[Alice]

بیجاست، دستور زبان سامی و دستور زبان هندواروپایی با هم ناسازگارند
یکی کالبدی[١] ( فاعل مفعول ..) و دیگری وندی است ( کاروَر[٢]، کارگیر[٣]..)
و ایندو باهم نمیخوانند. در عربی نمیتوان گفت " دماسنج" باید ا ز آمایش[٤]
افزوده ی دو واژه سود برد: "میزان الحرارة ". زبان عربی برای خودش
شاید خوب باشد ولی آوردن ۷۰% آن به زبان پارسی به بهانه ی دینداری،
نارواست. هم اکنون هم فرهنگستان "جمهوری اسلامی" دارد واژه های
فرنگی را با عربی و .. جایگزین میسازد که بدید خود با " هجمه ی فرهنگی
غرب" جنگ نماید ، ناآگاه[٥] از اینکه آلودگی هرچه بیشتر زبان پارسی به
نابودی ان در برابر زبانهای جهانی بویژه انگلیسی خواهد انجامید. هم
اکنون در دانشگاه های ترازبالاتر کشور های عربی دارند به انگلیسی
آموزش میدهند چون عربی از همپیشی[٦] در واژه سازی دانشیک[٧] ناتوان
است و خود عرب هم در تاریخ خود نتوانسته اند یک دستاورد دانشیک
و فندی و اندیشوی و فلسفی که شایان یاد اوری باشد، به جهانیان
پیشکش نمایند. پس به وارونه، این جمهوری اسلامی است که تنها
و تنها به انگیزه ی ایدئولوژیک، با عربیزه کردن هرچه بیشتر زبان
پارسی ، به گمان خود با ایرانی گری و فرهنگ باخترزمینی میجنگد
ولی در فربود[٨]، گور این زبان را میکند ، برای یک مشت دلار بیشتر!

بیخود است.
اولا در پیام قبلی گفتم که برخی از دساتیر و قوانین عربی امروزه جزئی از زبان فارسی هستند و
با "وندها" ممزوج شده اند. اگر می‌خواهید فهرست کثیری از لغات عربی که با تکواژهای پارسی
درآمیخته‌اند را بیاورم؟!
ثانیا تمام این حرفها را مثل صفحه‌ی گرامافون هزاربار تکرار کرده اید و نیازی به بازگویی دوباره نیست!
ثالثا "دساتیر" هم طبق قواعد زبان فارسی واژه‌ی نادرستی است، اما دوست داشتم کمی عربی
بنویسم. Problem؟ :)