01-14-2014, 07:26 PM
Mehrbod نوشته: این دیگر چه جور افمارش[١] گرایندی[٢] بود؟ ((:نکته قشنگیست. این احتمالی که از مطالعه آماری گذشته به دست میاد به ما میگه در آینده احتمال "مردگزیدگی" چقدر هست. مثلن همین مثال شما میگه احتمالن از هر 10 هزار نفر مرد باید 4 نفر متجاوز باشند. پس اگر یک دسته 10 هزارتایی از مردان داشته باشیم مطابق روال گذشته باید در اون 4 نفر متجاوز قرار داشته باشند. خب، میرسیم به این پرسش مهم که کدوم 4تا از این 10هزارتا متجاوزند؟ آیا میشه فهمید؟ فکر نمیکنم. بنابر این به هر یک از این 10 هزار نفر یک نگاهِ محتاطانه باید داشت.
همهیِ مردان متجاوز بالقوه هستند, همانجور که همهیِ زنان متجاوز بالقوه هستند, در اینکه مردان بیشتر تجاوز میکنند هم سخنی نمیرود, همهیِ نکته
ولی اینجاست آیا چون نمونهوار و برآوریم[٣], از ١٠٠٠٠ تن ٤ تا مرد تجاوزگر میان اشان یافت میشود و یک زن تجاوزگر, باید جور دیگری همهیِ مردان را نگریست؟
تازه اگر خانمی با دونستن این آمار به نخستین مردی که اشتباهی وارد دستشویی شده برخورد کنه و اون مرد تازه با عذرخواهی و خجالت بره بیرون، اون خانم باید در مواجهه های بعدی این احتمال رو قویتر بدونه که قراره بهش تجاوز بشه. چون اولی که پر شد. پس این 4 نفر باید در بین 9999 نفر باشند نه 10000 نفر.
Mehrbod نوشته: نباید نگریست که ب.ن.[٤], این مردان تجاوزگر به چه کسی تجاوز کردهاند؟ به دوست دخترچرا باید نگریست. من سیاه و سفید در این مورد صحبت نمیکنم. خیلی متغیرها هستند که شاید دخیل باشند. از جمله اینکه مگه چند مرد اشتباهی وارد دستشویی زنانه میشن؟ یا از بین اونهایی که وارد دستشویی زنانه میشن چند نفر متجاوزند؟ به نظر میرسه باید بالاتر از آمار 4 ده هزارم مثال فرضی شما باشه.
اشان که ٣ سال میشناختهاند یا به نخستین کسی که در دستشویی همگانی یافتهاند و دیگرها؟
[COLOR="royalblue"]
چو بخت عرب بر عجم چیره گشت --- هـمـه روز ایـرانیـان تـیـره گـشـت
جهـان را دگـرگونه شـد رسم و راه --- تـو گـویـی نتـابـد دگـر مـهر و مـاه
ز مـی نشئه و نغمه از چـنگ رفـت --- ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت
ادب خــوار شــد، هـنـر شـد وبــال --- بـه بستـنـد انـدیشـه را پـر و بــال
«توصیف فردوسی بزرگ از تازش اسلام به ایران»
[/COLOR]جهـان را دگـرگونه شـد رسم و راه --- تـو گـویـی نتـابـد دگـر مـهر و مـاه
ز مـی نشئه و نغمه از چـنگ رفـت --- ز گل عطر و معنی ز فرهنگ رفت
ادب خــوار شــد، هـنـر شـد وبــال --- بـه بستـنـد انـدیشـه را پـر و بــال
«توصیف فردوسی بزرگ از تازش اسلام به ایران»
خردگرایی و ایمان ستیزی