[مزدك بامداد]

یشود گفت هر دو چون وکیل هم خودنما بود هم اینکه موفقیتهایش مغرورش کرده بود.

ویرایش=دوباره پایان فیلم رو دیدم. لوسیفر گفت:

vanity ... definitely my favorite sin

که میشه همون غرور.

نه، آن وکیل بادسر و خود بین نبود و از کامییابی هایش هم فراتن نشده بود،
بساکه به وارونه، میخواست کامیاب و پیروز شود که خودی نشان داده باشد.
این دو زاب به باریکی از هم جدا هستند ولی شوربختانه زبان فارسی کنونی از
رساندن چم "غرور" پسندیده و "غرور" ناپسند و خودنمایی و خودفریبی ناتوان است
و برای همه ی اینها واژه ی "غرور" را بکار میبرد.
غرور پسندیده: من از اینکه پسرم دکترایش را گرفته، مغرور هستم. (= بخود بالیدن)
غرور ناپسند : از بس که مغرور بود، سخن دوستش را نادیده گرفت (= بادسر)
خود فریبی: او دچار غرور شده و خود را بالاتر از همه میپندارد
...

-------------
vanity ، چم خودفریبی و خود نمایی و بیهودگی و خود پرستی را هم هتّا میدهد
ولی چم فراتنی ( pride ) یا بادسری (arrogance (غرور/تکبر) را ندارد و
اگر یک واژه نامه ای چنین برابری نوشته باشد، نادرست نوشته است.
•
پارسیگر