[مزدك بامداد]

باید دانست که نشانه ها و نماد هایی که در قران هست، برای کسانی بوده که از این نشانه ها آگاهی داشته اند.
نمیشود برای کسی نمونه ای اورد که ندانسته باشد. برای نمونه اگر بگویند "بهمان کس مانند روباه فریبکار است"،
این را در انجمنی میگویند که به این ویژگی روباه آشنا باشد و نه به اسکیموهای قطب شمال که روباه ندیده اند.
پس اگر در "ایه" ای گفتند که بهمان جا مانند تاریکی در دریاهاست که ابری تیره هم آنرا گرفته، صحنه ای است که
عرب با ان آشنا بوده . عرب دریانوردان خوبی هم بوده اند و گاهی هم در توفانهایی که دریا از ابر پوشیده و تاریک
بوده و امواج تیره از هم بالا میرفته اند گیر میکرده است. پس از بیخ، هرگز هیچ معجزه ای در اینگونه آیه ها نیست.

دیگر اینکه در این جور جاها، اگر بازگردان و سفرنگ (تفسیر) المیزان را بخوانیم، ناچار از گمانه زنی نخواهیم بود و
در دام بازگردان نادرست و ناکارشناسانه فریبکارانی مانند سایت قران شناسی نمی افتیم.
ترجمه و تفسیر قرآن

در این آیه های بالا هم سنجش روشنی با تاریکی که گویا الله و اسلام روشنی و باور های قریش، تاریکی و
گمراهی هستند ، در میان بوده و برای عرب، صحنه ای را مینگارد که برای انها آشنا بوده و آن همان تاریکی دریای
توفانی و نا امیدی از رهایی و بوختن(نجات) از چنین جایی، آنگاه که نور راهنمایی ( چراغ دریایی یا ماه و ستارگان و ..)
نباشد و هیچ چیز دیگر یا معجزه ای هم در آن نیست و نبوده ! و به ژرفای دریا هم کاری نداشته و تنها گفته:
تاریکی در دریا ، نه تاریکی در ژرفای دریا