[یه نفر]

پیشوند و میانوند و پسوندها به کوتاهی و آمایشیک (ترکیبی) بودن کمک شایانی می‌کنند، (همان مفهوم عمیق و
واج‌های کوتاه و ایجازی که گفتید) اگرنه «زیبایی» که یک چیز ویری (ذهنی) فرهنگی و ژنتیکی می‌باشد که پیوندی به
جُستار ما ندارد. زبان ما امروزه وندی نیست، یک چیزی میان زبان‌های هندواروپایی و سامی گیر کرده و هر روز در این
باتلاق فروتر می‌رود.
این به معنای نایش زیبایی در زبان کنونی نیست، من خودم به چامه‌های حافظ و چندی از چکامه‌سُرایان نامور، مهرمندی و
دلبستگی ژرفی دارم و در نقد فنی و زبانشناسیک آن، هرگز به ادبسار و کاربرد بزرگنمایانه‌ی لغات تازیک در اشعار حافظ خُرده
نمی‌گیرم.

زبان ما هرچی میخواد باشه. فقط ساده و آسون باشه.
هر کلمه ای دارای حرف های کم و بیشترین معنی باشه
من همیشه از دیکته و فارسی میترسیدم.
دستور زبان فارسی هم با آن مصدر و وند و قید و نشانه مفعولش حالمو میگرفت..
اینم سند :-). از اول دبستان نمره های فارسی و دیکته ام بد بود..
[ATTACH=CONFIG]2228[/ATTACH]

نمره 20 هم داشتما. ولی بیشترش اینجوری بود :-)))