[Dariush]

دلم نیامد پیش از رفتنم، در موردِ خشونت در ایران قدری توضیح ندهم:

داریوش ما داریم در بین مردم زندگی میکنیم. مثلا ممکنه بگی افسانه هست و الکی شایعه شده. ولی به یکی بگو که اصلا بین مردم نبوده باشه. نه مایی که بارها کتک وردن خواهر ها و مادر ها و دختر ها رو به دست پدر ها و برادرها و شوهرهای همسایه ها آشنایان و اقوام و.. دیدیم . کسانی که ادعای فرهنگ و مدرن شدن دارن. حالا تصور کن زنان و دخترانی که تو جوامع سنتی تر زندگی میکنن چه وضعیتی دارن.

مردا چقدر مظلومن
داریوش اغراق نکن، البته شاید دوروبر شما اینطور باشه ولی چیزی که من دیدم این بوده که زن باید در هر شرایطی احترام شوهرش/دوست پسرش را حفظ کند مخصوصا جلوی دیگران چون مرد غرور دارد ولی مرد میتواند اگر خواست زنش را/دوست دخترش را بزند، چون مرد هست و اختیار زنشو داره. آزارهایی هم که شما از مردان به خاطر کمک به یک زن جوان خوردید به خاطر دیدگاه سنتی جامعه است و نه به خاطر فعالیت های فمنیست ها. همونطور که شاهدیم (در همین دفترچه، مشت نمونه خروار هست) با وجود فعالیت های کم فمنیست ها در جامعه ایرانی مردان بسیاری علیه شان شوریده اند. اصلا جامعه مسلمان و مردسالار ایرانی برابری حقوق زن و مرد را برنمیتابد، لطفا در پشت ظلم به مردها خودتان را پنهان نکنید. در جامعه ما انواع خشونت ها علیه زنان و دختران بسیار شدیدتر از پسران هست و البته به هیچ کدام رسیدگی نمیشود. چیزیست که ما میبینیم. چیزیست که ما در مراکز بهداشت و در بیمارستان ها میبینیم.
بدبختانه به نظر میرسه شما هیچ درکی از وضعیت زنان ایرانی ندارید.

شوربختانه به سببِ یکسویه(فمنیستی) دیدن و بررسیدنِ موضوعات و مشکلات باعث می‌شوند که چنین سخنانی را ببینیم و این دقیقا همان چیزی‌ست که من سعی می‌کنم در مقابل‌اش بیاستم، یعنی همینکه بازتعریفِ موضوع و متنِ مسائلِ موجود در جامعه به گونه‌ای تنها به یک جنبه از آنان پرداخته شود و اطلاع رسانیِ یکسویه از مشکلاتی‌ست که ما را بدین جا می‌رساند که معنای خشونت می‌شود «خشونت علیه زنان» و خشونت علیه مردان شود جریانِ زندگی، چرا که همانطور که گفتم خشونتِ «مادر به پسر»،«پدر به پسر»،«برادر به برادر»،«خواهر به برادر» و... هرگز دیده نمی‌شود و تنها آنسویِ موضوع دیده می‌شود.

این در حالی‌ست که خشونت علیه مردان بسیار رایج‌تر از خشونت علیه زنان است. من نمی‌دانم چه تعداد از دوستانِ فمنیستِ ما مدارسِ پسرانه را مشاهده کرده و به یاد دارند. در مدارسِ پسرانه خشونت، کتک زدن ، توهین و تحقیر دانش‌آموزان یک امر بسیار معمول است. ناظم و مدیرِ مدرسه یا یک چوب‌دستی در حیاطِ مدرسه می‌گردد و هر دانش‌آموزی را که قدری شیطنت کند، تنبیه بدنی یا زبانی می‌کند. کسی از مردانِ اینجا هست که کتک‌های دورانِ مدرسه را به خاطر نیاورد؟ یا این مثل را : چوب معلم گله، هرکی نخوره خله؟! معلم‌ها در کلاس‌ها (به ویژه در مرحله‌ی ابتدایی و راهنمایی) خیلی راحت و ساده دانش‌آموزان را کتک می‌زند یا تحقیر می‌کند. من خودم از این دوران خاطرات پرشماری دارم که معلمِ بی‌شرف با لبه‌ی تیزِ خط‌کش دستمان را میزد. کسی از بانوانِ این سایت آیا به خاطر می‌آورد که معلم‌اش در یازده سالگی، پنجاه بار با خط‌کش دست‌اش را زده باشد، طوری که تا یک هفته نتواند مشق بنویسد؟ گمان نکنم!


[ATTACH=CONFIG]2226[/ATTACH]
من صحنه‌هایی شبیه به این در دورانِ مدرسه زیاد دیده‌ام:
دانلود کلیپ کتک زدن وحشیانه دانش اموز توسط معلم


http://www.clipyab.com/2160-%D8%AF%D8%A7...%B6%DB%8C/

یا این یکی که متاسفانه یوتیوب آن را به سببِ خشونتِ عریان‌اش پاک کرده، چرا که ناظمِ مدرسه دانش‌آموزان نگه داشته و با شلنگ و سیلی کتک میزند. این لینکِ بالاترین‌اش است:
بالاترین: کتک زدن دانش آموزان در مدرسه
و این هم ویدیو در یوتیوب که پاک شده :
YouTube


چند نفر از شما دوستان کلیپِ زیر را دیده و خندیده است؟ فیلمبردار خود معلم است:
چرا در شمال بام خانه ها را شیب دار میسازند؟

در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷ در اهواز معلمی دانش آموز خود را به دلیل دیر آمدن بر سر کلاس درس با کابل برق تنبیه کرد به شکلی که این دانش آموز از ناحیه نخاع دچار آسیب جدی شد و به حالت اغما رقت و بعد از چندی نیز فلج شد. معلم به مراجع قضایی معرفی شد تا حکم قانونی برای او صادر کنند. بعد‌ها نیز عنوان شد که این معلم بدلیل فشارهای زندگی دچار عصبانیت شده و خشم خود را بر سر دانش آموز خالی کرده است.

تا اینکه در سال تحصیلی جاری خبر مرگ دانش آموزش زاهدانی بر اثر ضربه‌ای که معلم با کتاب بر سر وی زد، بار دیگر نشان داد که نظام تربیتی و آموزشی کشورمان همچنان دچار نقصان‌های جدی است و همچنان روش‌های قدیمی و خطرناک تنبیه بدنی در بین معلمان مرسوم است به طوری که جان دانش آموزان در معرض تهدید جدی است. دانش آموز زاهدانی چند ساعت پس از ضربه معلم به کما رفته و پس از یک هفته بستری شدن در بیمارستان فوت می‌کند.

به فاصله زمانی کمی پس از مرگ دانش آموز زاهدانی و انتشار فیلمی ویدیوئی که در آن معلم بیماری دو دانش آموز خود را مانند گلادیاتور‌ها به جان هم انداخته و مجبور به سیلی زدن به صورت همدیگر کرده بود، خبر تنبیه بدنی تعدادی از دانش آموزان مدرسه... منطقه ۱۸ تهران توسط معاون در زیر زمین مدرسه منتشر شد. این تنبیه به قدری وحشت آور بود که برخی از دانش آموزان این مدرسه ابتدایی بدلیل ترس از معاونشان دیگر حاضر نشدند به مدرسه بروند.

والدین دانش آموزان این مدرسه حاضر به شکایت از این معاون نشدند چرا که واهمه داشتند که سازمان آموزش و پرورش با احضار معاون خاطی و نام بردن از شاکیان موجب شود این معاون پس از بازگشت به مدرسه از نمره انضباط دانش آموزان کم کند یا موجب آزار و اذیت مجدد فرزندانشان شود.

اما این پایان ماجرا نیست، در مدرسه شهدای گمنام منطقه ۱۵ تهران نیز معلم درس هنر در جلسه دوم کلاس به صورت ۱۲ نفر از دانش آموزان بدلیل همراه نداشتن وسایل خوشنویسی سیلی می‌زند تا یادشان بماند که تا پایان سال وسایلشان را فراموش نکنند.

هنگامی که برخی از والدین دانش آموزان این مدرسه به سامانه پاسخگویی شکایات مردمی آموزش و پرورش شهر تهران تماس می‌گیرند، این معلم به اداره احضار می‌شود، اما در جلسه بعدی به دانش آموزان می‌گوید که «من از این جلسه درس نمی‌دهم و هرکس که می‌خواهد به آموزش و پرورش منطقه و استان خبر دهد اما بدانید که من از هیچ کس نمی‌ترسم.»

چند روز گذشته نیز در منطقه پنج تهران، معلمی دهان دانش آموز کلاس پنجمی را به خاطر پر حرفی با چسب بست تا دیگر این دانش آموز هوس صحبت کردن در کلاس درس را نداشته باشد. این اقدام از جهت سمبلیک هم حائز اهمیت است چرا که یکی از اهداف آموزش و پرورش تربیت دانش آموزان پرسشگر است.

آقای وزیر؛ چند دانش‌آموز دیگر باید قربانی شوند؟ - پایگاه خبری تحلیلی فردا | Farda News


دورانِ سربازیِ مردان هم براستی یک فاجعه‌ای‌ست از تحقیر و توهین و خرد کردنِ شخصیتِ سرباز. تحقیرِ سرباز و بازی با شخصیت و روانِ او در سربازی یک امرِ «تربیتی» و بسیار معمول است. از مردانی که در همین انجمن به سربازی رفته‌اند بپرسید که چه بلایی بر سرِ هویت، شخصیت، روان و اعصابِ سرباز می‌آید چنانکه شعار در همان روزِ نخست این است : گاو بیا، آدم برو!


این همان جامعه‌ای‌ست که مردانِ خود را اینطور تربیت می‌کند و بعد در مقامِ متهم نیز باز همان مردان را قرار می‌دهد و البته کاملا طبیعی‌ست که فمنیست‌های ما (چه آنان که خود را فمنیست می‌نامند و چه غیر آنها) این چیزها را اساسا نمی‌بینند، اما توصیه می‌کنم به دیگر دوستان که قدری بیشتر به این موضوع بیاندیشند.