[viviyan]

الان من این پست را از جنگل‌های آمازون دارم ارسال می‌کنم و آخرین انسانی که دیده‌ام مربوط به شش سالِ پیش بود که با هلی‌کوپتر از فرازِ کلبه‌ام گذشت و برایم سوت زد و دست تکان داد:)))

اینها برایمان سخن نمی‌شوند، موضوع این است که خشونت علیه مردان اساسا دیده نمی‌شود. شما همین الان در جمعی باشید از دوستان خود که یک دختر به گوشِ دوست‌پسرِ خود سیلی بزند، خواهید خندید یا در بهترین حالت یک مقدار تعجب خواهید کرد و بعد سعی می‌کنید موضوعِ بحث را عوض کنید. چیزی که من بارها دیده‌ام که در شوخی و خوشمزه‌بازی دخترِ مربوطه همینطوری الکی یک سیلی به گوشِ دوست‌سرِ خود می‌زند یا یک مشتی به پشتِ او، همین را اگر مرد میکرد عملا او را با گوه یکسان می‌کردند. خشونتِ زبانی را هم شما نمی‌بینید که من می‌توانم با اطمینان بگویم که زنانِ ایرانی یکی از بد دهان‌ترین زنانی هستند که دیده‌ام، فحش همینطوری نوکِ زبان‌شان است. کافی‌ست به یک دختر در خیابان سخنی بگویید شبیه به این که «چه مانتوی قشنگی پوشیدی» پاسخ : «گمشو احمقِ عوضی کثافت، جنده هم مادرته». خشونتی که از سوی خواهران به برادران اعمال می‌شود را نمی‌بینید، اما من به مراتب دیده‌ام، چون سعی می‌کنم نادیده نگیرم. خشونتِ پسران علیه پدران را نمی‌بینید، پدران علیه پسران، مادران علیه پسران و هتا خشونت زنان علیه شوهران، شما تنها آنسوی سوی ماجرا را می‌بینیند که دوست دارید ببینید. شما هم اگر یکبار همچون من برای کمک کردن به یک زنِ جوان در حملِ وسائلِ سنگین‌اش از شوالیه‌ها کتک وحشتناکی خورده بودید، این را نمی‌گفتید. اگر شما هم همچون پسرهای پرشماری که به سببِ یک متلک به یک دخترک، تا حدِ مرگ کتک می‌خورند را می‌دیدید، اینگونه سخن نمی‌گفتید. پیشنهادِ من این است که قدری بیشتر چشمانِ خود را باز کنید و پیرامون را با انصافِ بیشتری بررسی کنید.

شما به جای فرهنگ و سنتی که در شکل‌گیریِ آن هم زن و هم مرد نقش دارند را محکوم کنید که در آن مردان بیشترین قربانیانِ خشونت‌های خیابانی هستند، به سرزنشِ قربانی روی می‌آورید که : مردان خودشان خودشان را می‌زنند.

جامعه سنتی هم الزاما به معنای ضدزن بودن نیست. یکی دیگر از دستاوردهای فمنیسم اتفاقا همین است که با برابر ساختنِ جامعه‌ی سنتی با جامعه ضدزن، عملا معیارِ مدرن بودن، انسانی بودن و درست بودنِ یک حکومت را تبدیل کرده به رفتارِ آن در برابرِ زنان و چگونگیِ رفتارِ آن با مردان هیچ اهمیتی ندارد. یعنی حقوقِ انسان تنها مهم نیست، حقوقِ زنان مهمتر است و آن اولویتِ بیشتری دارد. چنانکه همانطور که قبلا هم گفتم، مردانی هستند در زندانهای جمهوری اسلامی که از ابتدای جمهوری اسلامی در زندان هستند و اصلا کسی آنها را به خاطر نمی‌آورد. مثلا «سعید زینالی» را چه کسی می‌شناسد که چهارده سال است ربوده شده و اصلا هیچ خبری از او نیست؟ همین را مقایسه کنید با کمپین‌های بین‌المللی برای آزادی «نسرین ستوده». یعنی به طور غیرمستقیم این سخن را می‌شنویم که : ببینید رژیم جمهوری اسلامی چقدر جنایتکار است، نسرین ستوده را زندانی کرده. اگر این از نگاهِ شما یک بی‌عدالتی در مصروف داشتنِ بیشتر توجه‌ها و انرژی‌ها تنها برای یک گروه از انسان‌ها نیست، اگر این درست است و از نگاهِ شما پذیرفته است، پس سخن دیگری نمی‌رود.

مردا چقدر مظلومن
داریوش اغراق نکن، البته شاید دوروبر شما اینطور باشه ولی چیزی که من دیدم این بوده که زن باید در هر شرایطی احترام شوهرش/دوست پسرش را حفظ کند مخصوصا جلوی دیگران چون مرد غرور دارد ولی مرد میتواند اگر خواست زنش را/دوست دخترش را بزند، چون مرد هست و اختیار زنشو داره. آزارهایی هم که شما از مردان به خاطر کمک به یک زن جوان خوردید به خاطر دیدگاه سنتی جامعه است و نه به خاطر فعالیت های فمنیست ها. همونطور که شاهدیم (در همین دفترچه، مشت نمونه خروار هست) با وجود فعالیت های کم فمنیست ها در جامعه ایرانی مردان بسیاری علیه شان شوریده اند. اصلا جامعه مسلمان و مردسالار ایرانی برابری حقوق زن و مرد را برنمیتابد، لطفا در پشت ظلم به مردها خودتان را پنهان نکنید. در جامعه ما انواع خشونت ها علیه زنان و دختران بسیار شدیدتر از پسران هست و البته به هیچ کدام رسیدگی نمیشود. چیزیست که ما میبینیم. چیزیست که ما در مراکز بهداشت و در بیمارستان ها میبینیم.
بدبختانه به نظر میرسه شما هیچ درکی از وضعیت زنان ایرانی ندارید.