[Dariush]

مقایسه ایران 57 و مصر حس عجیبی دارد،هر دو کشورهای مهمی هستند که جریان اسلامگرایی در آنها از هم تاثیر گرفته.در مورد مصر بگمانم جدا از تفاوت‌هایِ ساختاری و سنی بودن و سلفی‌ها و... تفاوتهایی دارد که کار را برای اسلامگرایان سخت کرده، یکی همین ارتش موثر بوده که هنوز اثرگذار است و بر خلاف ایران بعد از اعلام بی طرفی خنثی نشده و سرانش فراری و زندانی و اعدام نشده‌اند و حداقل اعلام وفاداری دربست به اسلامگرایان نکرده اند،یکی همین نداشتن نفت و وابستگی به حمایت آمریکا و توریسم است و یکی هم مشاهده نتیجه همین تجربه منحوس ج.ا است.

دلیلِ اینکه ارتش آنجا مردمی باقی مانده، این است که حسنی مبارک نخواست یا نتوانست در آن دست ببرد و مثل شاه یک سری چاپلوسِ وطن‌فروش را به عنوانِ فرمانده و سرلشکر بر راس نگمارد. وقتی امثالِ غره‌باغی و فردوست را که تنها بله قربان گو بودند، میگذاشت به عنوانِ فرمانده و همین که تمامِ ارکانِ ارتش را به خود وابسته کرده بود، باید میدانست که همینکه پایش را بگذارد بیرون، فرماندهانِ ارتشی که تا دیروز به او بله قربان میگفتند، اکنون به اربابِ جدید بله قربان خواهند گفت. در هنگامِ رضاشاه هم همین اتفاق افتاد و قوای متفقین بدونِ هتا شلیک یک گلوله ایران را گرفتند! از بس که ارتشِ غیوری داشتیم ما! ارتشِ مصر اما در میانِ کشورهای عربی ریشه‌دارترین و مردمی‌ترین ارتش است و هنوز که هنوز است خود را نفروخته است. تجربه جمهوری اسلامی نیز به نظر من خیلی تاثیر داشته. البته نه در میانِ عامه مردم، بلکه در میانِ نخبگان‌اش. واقعا آینه عبرت شده جمهوری اسلامی.
یک چیز دیگر در مورد مصر این است که آنجا گویا به زودی قرار است دوباره انتخاباتِ نمایندگانِ مجلس برگزار شود. تحلیل‌گران میگویند که در آن انتخابات به احتمالِ زیاد اسلام‌گرایان پیروز میشوند اما اگر در انتخاباتِ ریاست جمهوری اسلامیست‌ها شانس خیلی کمی دارند. اگر مصری‌ها بتوانند طی یکی دو هفته آینده این مردک را از کرسی ریاست جمهوری پائین بکشند، حقیقتا مرحبا دارند.