06-26-2013, 10:55 PM
حضورِ نئونازیها، لاجرم انسان را به اندیشه و هراسی وامیدارد که تنها برآمده از حضورِ آنها نیست، بلکه از شگفتی و دهشتناکی تبدیلِ گشتنِ تردیدی آمیخته با سرگیجه در نخستین برخورد با آنهاست که به چه طریق یا روشی باید به خود باوراند که نه تنها کسانی هستند که به عمیقترین زخمِ برآمده از شرارتِ انسانی، نوستالوژی دارند، بلکه گویا هر روز بر تعدادشان افزوده میشود. شرارتی که در عریانترین شکلاش نمود یافته و در وسعتِ جهان گسترش یافت چنانکه ما همچنان در سایه تاثیراتِ شومِ آن میزییم. آدم با خود تنها میاندیشد من و اینان چگونه میتوانیم در دستهای واحد به نام انسان جای گیریم!
کسشر هم تعاونی؟!