[Dariush]

مردم ما حافظه ی تاریخی خوبی ندارند.و ذکاوت به خرج نمیدهند.گویی عادت کرده اند به بیچاره بودن و بیچاره زیستن.من اصلا نمیتوانم درکشان کنم. این همه تحقیر شدن_نادیده انگاشته شدن-با این نتایجی که از اقتصاد و دیپلماسی و غیره میبینیم چه استدلالی میتوان داشت برای مشارکت کردن!!جالب است که روحانی برنده شد!!این هم غیر قابل پیش بینی بود برایم.....گویا بازی های این حکومت تمامی ندارد........

در اینکه ما دچار ضعف حافظه تاریخی هستیم با شما موافقم اما در اینکه برای رای دادن مردم را سزاوارِ سرزنش بدانم خیر. اینکه انتظار داشته باشیم همه‌ی مردم به دنبال اهداف سیاسی باشند، به کلی اشتباه است. نمیتوان یک نفر را به قبولِ مسئولیتِ بارِ توده‌ی مردم مجبور کرد و او حق دارد که بخواهد زندگی بهتری داشته باشد و به هر طریقی که شده این هدف را پیگیری کند. من خود نیز از جمله مخالفین مشارکت بودم و رای هم ندادم، چنانکه در دوره‌های پیش هم رای ندادم اما هرگز نمیتوانم این حق را از آنِ مردم ندانم که برای آنچه به آن امید دارند تلاش کنند؛ که این سرشت بشر است. مردم هم که همه از سیاسی و بابصیرت نیستند، گاهی شخصی برای اهدافِ روزمره‌ی زندگی خود، به این نتیجه میرسد که بهتر است رای دهد. افرادی هم هستند همچون من و شما که اهدافِ بلندمدت را در نظر میگیرند و یا قائل به مشروعیت نظام و دستگاه انتخابات‌اش نیستند و رای نمیدهند. پرسش این است که در شرایط بسیار پیچیده و عامضِ ایرانِ امروز، واقعا کدام یک تصمیم درستی‌ست و چگونه میتوان به این پرسش پاسخ داد؟ تمامِ تحلیل‌ها و بیان نظرها، برآمده از تحلیل و درکِ اشخاص از وضع موجود بعلاوه زندگی شخصی خودش است که هیچ راهی برای راستی آزمایی نتیجه‌گیری او نیست. در ثانی، مردمی که نه حزب دارند، نه رسانه آزاد دارند، نه امکانِ فعالیت سیاسی داردند و نه های دیگر، چگونه از ازشان میتوان انتظار داشت که در یک حرکت واحد و منسجم، یک عملِ سیاسی را انجام دهند؟ من فکر میکنم به جای سرزنش یکدیگر، بهتر آن است که لعنت‌ها و نفرین‌ها را به سوی حکومتی روان کنیم که مردمِ خود را به چنین روزی رسانده.