[Mehrbod]

شاید برای شما نداشته باشد. شاید هم من اصطلاح درستی به کار نبردم . نگرم از لاتی فحش دادن نبود بلکه بیشتر آمیختن واژه های غیرمتعارف بود. برای نمونه سخن گفتن احمدی نژاد. یا یک نمونه روشن آن را می توانید در کارتون های رییس مزرعه پیدا کنید

کارتون‌هایِ رٸیس مزرعه را که به یاد ندارم, ولی احمدی نژاد هم سخنوری نمیکند, "اون ممه را لولو برد" یکجور
ساختارشکنی است که از زبان رٸیس جمهور کشور اسلامی واژه‌یِ "ممه" را بشنوید, برای همین در یادتان میرود.

کاربرد واژگان خیابانی از سوی سیاست مدارها نیز میتواند این توهم را بدهد که کَس خودش را همتراز مردم میبیند و گوش شنوا برای مشکلات توده دارد
که یکی از ترفند‌هایِ احمدی نژاد است و همینجور وارونه اش ترفند خاتمی هم بود:

حتما از یاد نبرده ایم كه اعضای ملل متحد در ژوئن سال ۱۹۴۵، رسما متعهد شدند كه نسل آینده را از مصیبت جنگ برهانند و چند ماه بعد از آن به این اتفاق رسیدند كه اساس سازمان ملل باید بر همبستگی اخلاقی و فكری نوع بشر بنا شود. آن روز آنان گفتند: «تنها ترتیبات سیاسی و اقتصادی دولت ها كفایت نمی كند، باید در عرصه جهانی سازوكار دیگری جست.»
در اینجا مایلم اثر جاودانه و انسانی شاعر بلندآوازه ایرانی سعدی بزرگ را برای شما بازگو كنم:
بنی آدم اعضای یك پیكرند
كه در آفرینش ز یك گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضو ها را نماند قرار
تو كز محنت دیگران بی غمی
نشاید كه نامت نهند آدمی
و مسلما این سروده عمیق آركیبالد مك لیش Archibald Macleish شاعر معاصر آمریكایی را به عنوان یكی از نویسندگان پیش نویس اساسنامه یونسكو شنیده اید:
«از آنجایی كه جنگ ابتدا در ذهن انسان ها رخ می دهد، پس صلح نیز از میانه ذهن ها سر برمی آورد.»
...

این دومی احساس همبستگی با توده‌یِ فرهیخته‌تر را درست میکند.