[Dariush]

آری نخستن گفتمان را به یاد دارم داریوش‌جان ؛ همان شبی که سرت در آستانه‌ی انفجار بود و
دیرتر هم باران باریده بود ! :)
---
دفترچه را نخست یکی از دوستان اسلام‌ستیز در جای دیگری به من پیشنهاد داد ؛ من هم یکی
دوروزی پیش از آنکه نام‌نویسی کنم مخفیانه در اینجا سرک می‌کشیدم ، پس از نام‌نویسی از اینجا
چندان خوشم نیامد و احساس خوشایندی به کاربران نداشتم !

امروزه ولی "شدیداً" دلبسته به اینجا شده‌ام ؛ دستکم روزی یک‌بار «باید» اینجا آنلاین شوم ؛ از بودن کنار ِ
بزرگانی چون مهربُد ، امیر ... ؛ فرهیختگانی مانند شما و دیگران لذت می‌برم و چنین جمعی برایم دوست‌داشتنی
و «خواستنی» است ؛ ولی برای نمونه فاروم‌های آبکی مانند هم‌میهن و ... را هتا "یک دم" هم نمی‌توانم
تحمل کنم !

راستش منهم نخستین بار خوشم نیامد؛ چراکه در یکی از جستارها بحثی عجیب در جریان بود که به نظرم قدری کودکانه و لجبازی می‌آمد . همچنین بین خودمان باشد، کارهایی که استارت خورده بود اما در حد همان استارت باقی مانده بود اما یک چیز باعث شد من اینجا بمانم و آن آزادی بیان بود . من به شدت از انکار خود بیزارم و اگر جایی باشد که سخنم را قیچی کنند، یا جو به گونه‌ای باشد که ناچار باشم خودم را سانسور کنم، یک دم هم آنجا دوام نخوام آورد . همین خصلتم باعث شده تا حد زیادی گوشه‌گیر باشم؛ چون رک گویی‌ام چند بار به طور جدی برایم دردسر درست کرده . پیش از این در چند سایت فارسی عضو بودم ، اما هرگز دست و دلم به فعالیت نمیرفت . اینجا اما آدمی که حرف دارد، نمیتواند حرف نزند . فضا به گونه‌ای است که آدم را به حرف می‌آورد.
راستی سفر نرفتی؟