[Rouzbeh]

جوری که "خود" مسلمان ها میگویند، داستان چنین بوده که شماری از "حافظین"
قرآن در جنگ ها کشته میشدند یا از پیری و بیماری می مردند که این سران اسلام
را داشت نگران میکرد. ناگفته نماند که اندکی از سروده های محمد روی پوست و برگ
درخت نوشته شده بود که بگمان بالا این رویه زمانی بوده که محمد کارش سکه بود
و "کاتبین وحی استخدام" کرده بود. پس این در ۷ ، ۸ سال پایانی زندگی او بوده است.
روش گردآوی ورژن مسلمانان اینست که گفته ها و نوشته های حافظین و کاتبین را
باهم سنجیده و انچه بنگرشان بهتر بوده می نوشتند.... پس گمانی نیست که پاره هایی از سروده های محمد از دست رفته است.
مشگل بعدی ، سوره بندی بوده است که با گمانه زنی آیه ها را بهم انباشته و به آن ها
نام داده اند. تازه این آغاز دشواری بوده چونکه انزمان زبان عربی نه نقطه داسشته و نه زیر و زبر و پیش. بنابرین ، برای نمونه، "ص" و "ض" یکجور نوشته میشده. و یا
الف هم کوتاه بوده و هم بلند(امروز هم هست مانند سماوات ؟ سموات) زمانی که سر انجام
نقطه و زیر زبر پیش بکار رفت باز یک سری گمانه زنی ها بوده که ایا این "ص" است
یا "ض" یا ط است یا ظ...
پس همه ی این ها را که الک غربیل بکنیم میبینیم که قرآن نمیتواند درست همانها و همه ی آن سروده های محمد باشد. هتا با قرآن سوزی عثمان، ورژن های جور واجوری
مانده است. چنانکه حافظ به ۱۴ روایت اشاره کرده است.