[Dariush]

بخشهایی از کتاب "دجال" نیچه که در اون اسلام را به مسیحیت برتری داده:
"اگر اسلام مسیحیت را خوار می شمارد در این کار هزاران بار حق با اوست, وجود اسلام مستلزم وجود مردان است" ( صفحه 131)
و
" مسیحیت میوه فرهنگ جهان کهن را از ما به یغما برد و بعدها میوه فرهنگ اسلامی را نیز از دست ما ربود... . جهان شگفت انگیز اعراب اسپانیا که از بنیاد با ما بیشتر بستگی داشت, با ادراک و ذوق های ما صریح تر از یونان و روم سخن می گفت, لگدکوب شد.چرا؟ زیرا حتی در آن گنجینه نادر و عالی زندگانی اعراب اسپانیا باز به زندگانی آری می گفت! بعدها جنگجویان صلیبی بر ضد چیزی جنگیدند که بهتر بود در برابرش به خاک می افتادند" ( صفحه 132)


می بینید که نیچه مستقیم به اسلام اشاره می کنه و اون رو از مسیحیت برتر می دونه!
متاسفانه گاهی آدمهایی که ما دوستشون داریم حرفهایی می زنند که ما دوست نداریم! ولی دوست داشتن یا نداشتن ما واقعیت رو عوض نمی کنه, نه؟ حالا خوبه که نیچه پیامبرمون نیست که مجبور باشیم خط به خط و واژه به واژه حرفهاش رو قبول کنیم و همه اونها رو درست بدونیم! :e405:


دوستان مسلمون ما البته خیلی ذوق می کنند که نیچه این جمله ها رو نوشته ,منم الان که داشتم این جمله ها رو از توی کتاب در می آوردم احساس می کردم که دارم کار یک اسلام گرا رو انجام می دم! هرچند هدف من پاسخ به پرسش ابتدای جستار بود و فکر نمی کنم لازم باشه در مورد فلسفه نیچه توضیح بدم,
فقط همین رو می گم که در همین کتاب دجال هم حمله های نیچه به مسیحیت مواردی مثل ترحم, مرگ طلبی, ایمان و اعتقاد مطلق , شفقت مسیحی و باور به جهان دیگر رو در بر می گیره, بهتره خود مسلمانها بگن که کدوم یک از اینها رو توی دینشون دارند.

دوست عزیز، نیچه نه خدای ماست نه خودش اینچنین میخواست!
بنابراین سفاحت و نادانی کمترین صفاتی هستند که برای فعل کسی که سخنان او یا هرکس دیگر را وحی منزل میداند میتوان به کار برد.
اما این هایی که شما فرمودی به هیچ روی ستایش از اسلام به حساب نمی آید.به قول دوستمان اسلام را صرفا به عنوان آلترناتیوی برای نکوهش اخلاقیات زنانه مسیحی ابزار قرار میدهد.فراموش نکنید که در اسلام مردان بزرگی چون محمد،عمربن خطاب،سعد بن ابی وقاص، خالدبن ولید،معاویه ،عمربن عاص،صلاح الدین ایوبی و بسیاری دیگر پرورش یافتند.اینها مردانی بینظیر و تاریخ ساز بودند.حالا شاید ما از این آدمها خوشمان نیاید ولی از لحاظ تاریخی انسانهای بزرگی بودند.از طرفی نیچه ، هم از اخلاقیات مسیحی که زنانه بودند، بیزار بود و آنرا مغایر آزاده جانی میدانست و هم برعکس خیلی از فیلسوفها که به توده ها اهمیت میدادند، به اصالت یگانه انسانهای پیشرو و تاریخ ساز باورمند بود.این دو ویژگی در اسلام بیش از هر دین و ایده ئولوژی دیگر نهادینه است و تاریخ اسلام پر است از مردان بزرگ.اما به لحاظ آشنایی که با افکار نیچه دارم، میتوانم با قاطعیت بگویم که انسان مسلمان از نظر او انسان فرومایه ای است و اسلام دین فرومایگان.شما چگونه میتوانید انسانی را که زندگی اش سراسر تکلیف و بندگی است با انسانِ آزاده جانِ نیچه تطبیق دهید؟وقتی نیچه میگوید تنها قانونِ ابرمرد خودش است، چگونه میتوان انسان مسلمان را در چهارچوب این تعریف نیچه از ابرمرد گنجاند؟بگذریم از اینکه اساسا فرهنگ اسلامی برای فیلسوفی چون نیچه که عاشق اشرافیت و بزرگ منشی بود، از اساس غیرقابل تحمل بود.