[sara]

پس آریوبرزن کشک بود و یا این همه جنگ و ستیز که با تازش اعراب شده و ما شاید تنها کشور زیرتازش بوده باشیم که زبانمان را اگرچه آسیبدیده، ولی همچنان بخوبی نگه داشته‌ایم و بسیاری دیگر همه هیچ هستند!!؟

اینها سخنان سوزناک احساسی بیشتر نیستند سارا جان، در واقعیت ایرانیان نه تنها بسیار خوب با اعراب بیابان‌نشین کنار آمده‌اند که توانستند فرهنگ زمخت
و چادرنشین آنها را با فرهنگ شهرمندانه خودشان بیامیزند و دستکم زندگی را برخودشان تا چندی آسان کنند (رویکرد خردگرایانه). چنانکه در همین دوران سیه‌روزی هم ما باز برگزیدگان بس بزرگی چون خیام و پورسینا و .. داشتیم.

در گذر زمان ولی دیر یا زود فرهنگ می‌آلاید (آلوده میشود) و از همینرو از شمار این برگزیدگان در این هزار و اندی سال همینجور کمتر و کمتر شده تا
به ما رسیده. نزدیکترین راه برونرفت برای همه ما نیز بازآوری فرهنگ خودمان و درست کردن اندیشه‌امان است که آنهم باز بسیاربه زبان و کمتر هم به دبیره برمیگردد.

مهربد عزیز وقتی گفتم فرهنگ هزاران ساله یعنی از همان ابتدا تا به الان و اینکه امروز ما چنان افولی در این فرهنگ می بینیم که به واقع ترمیم این زخم های کاری در فرهنگ و زبان پارسی بس دشوار می نماید . حضور آریوبرزن ها و امثال این بزرگان را در تاریخ جهت حفظ و حمایت از این فرهنگ غنی را هم انکار نمی کنم اما یک نهضت بزرگ و همه گیر هم به شمار نمی آورم قابل انکار نیست جامعه ی ایرانی در طول زمان های مختلف حضور استعمار را به راحتی پذیرفته است ( حال این استعمار از طرف اعراب باشد و خواه هر نیروی خارجی دیگر و حتی پدیرفتن سرنوشت محکوم بر اساس استبداد حاکمان ) حتی در عصر معاصر ...