10-10-2013, 03:42 PM
خانواده خوشبخت BlestFamily.com
نقل قول:حکم سخن گفتن در توالت و یا در وقت جماع
سوال اول: آیا در توالت یا در وقت قضای حاجت سخن گفتن درست است ویا اینکه گناه دارد و جایز نیست؟
سوال دوم: وقتی در بستر همراه همسر خود باشیم و بدن ماه عریان باشد آیا در این وقت سخن گفتن جایز است یا گناه دارد؟
الحمدلله،
اول: سخن گفتن در وقت قضای حاجت در توالت مکروه و ناپسند است، زیرا رسول اكرم صلی الله علیه وسلم مىفرماید: «إذَا تَغَوَّطَ الرَّجُلَانِ فَلْیَتَوَارَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا عَنْ صَاحِبِهِ وَلَا یَتَحَدَّثَا. فَإِنَّ اللَّهَ یَمْقُتُ عَلَى ذَلِكَ» (احمد) و "السلسلة الصحیحة" (3120).
یعنی: «هرگاه دو نفر براى قضاى حاجت مىروند، باید از یكدیگر پنهان شوند و با هم حرف نزنند، زیرا چنین عملى باعث خشم خداوند است».
و حتی در حدیث صحیح از ابن عمر رضی الله عنه آمده است كه: «أَنَّ رَجُلًا مَرَّ وَرَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَبُولُ، فَسَلَّمَ، فَلَمْ یَرُدَّ عَلَیْهِ». به روایت مسلم (370).
یعنی: «شخصی از كنار پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌گذشت، بر او سلام كرد و پیامبر جواب نداد». چون پیامبر در حال قضای حاجت بود. و جز در حال ضرورت (مثل نیاز به آب) جواب كسی را نمی‌داد.
استاد سید سابق رحمه الله در کتاب "فقه السنة" خویش می گوید: « در محل قضای حاجت باید از هر نوع حرف زدن خودداری کرد خواه ذکر باشد یا غیرآن، پس نباید جواب سلام و جواب موذن را داد، مگر اینکه حرف زدن ضروری باشد مانند راهنمائی کوری که خوف هلاکت آن باشد، اگر در وقت قضای حاجت شخصی دچار عطسه شد در دل خود «الحمد لله» بگوید و زبان بدان نگشاید، زیرا ابن عمر رضی الله عنه گفته است: «أن رجلا مر على النبیص وهو یبول فسلم علیه فلم یرد علیه» «پیامبر صلی الله علیه وسلم مشغول ادرار کردن بود و مردی از کنار او گذشت و بر وی سلام کرد، پیامبر جواب سلام او را نداد». جماعت محدثین بجز بخاری آنرا روایت کرده‌اند. و ابوسعید رضی الله عنه گفته است، از پیامبر شنیدم که می‌فرمو‌د: «لا یخرج الرجلان یضربان الغائط كاشفین عن عورتیهما یتحدثان فإن الله یمقت على ذلك» «دو مردی که به محل قضای حاجت می‌روند، در حالی که کشف عورت كرده، به سخن گفتن می‌پردازند، خدا را خشمگین می‌کنند». احمد و ابوداود و ابن ماجه آنرا روایت کرده‌اند. ظاهر حدیث مفید حرمت سخن گفتن است، لیکن اجماع بر آنست كه نهی در این حدیث برای کراهت است نه حرمت«.
دوم: و سخن گفتن زوجین با هم درحالی که در بستر عریان باشند، جایز است، زیرا دلیلی بر منع یا ناپسند بودنش وارد نشده است. فقط بعضی از علماء گفتند: بر زبان آوردن اعضای تناسلی همدیگر با همان الفاظ عرفی رایج، مکروه و ناپسند است، زیرا منافی با مکارم اخلاق است.
ولی صحیح آنست که مکروه نیست، زیرا از آنجائیکه نگریستن و لمس کردن اعضای تناسلی همدیگر توسط زوجین جایز است، پس بر زبان آوردن اعضای تناسلی با الفاظ عرفی هم به طریق اولا جایز است.
؟ 
